Agora (2009)
Rachel Weisz, Alejandro – Abre los Ojos, Mar Adentro, The Others – Amenábar, de bekende vuurtoren en bibliotheek van Alexandrië, heidense geloven tegenover een opkomend christendom, de onderdrukte plaats van vrouwen in de geschiedenis en duidelijke links naar hedendaags geloofsextremisme: allemaal ingrediënten die van Agora een hele interessante en geweldige film hadden kunnen/moeten maken. Helaas boeide de film mij niet genoeg…
Ik was zondag eigenlijk best wel in de mood om lekker meegenomen te worden naar Alexandrië in het jaar 391. Rachel Weisz vind ik altijd al een fijne actrice, omdat ze haar niet-te-betwisten schoonheid juist vaak níet laat misbruiken (ook hier niet). Daarnaast hoopte ik qua thematiek iets meer op een film als The Fountain, maar zoals zo veel films die (deels) gaan over het ook-aanwezige kwaad in alle geloven, ben ik bang dat ik misschien iets teveel boeken hierover heb gelezen om een film als Agora ‘goed’ te vinden op het gebied van subtiliteit… Misschien dat zo’n film bij wat strenger gelovige mensen wél goed aankomt, en dat ie het in Amerika (en Chili, Amenábars thuisland) daarom ook beter zal doen, maar ben bang dat wij misschien een stapje té ontkerkelijkt zijn hiervoor.
Aan de andere kant, als je zo’n film nou eens aan Scorsese had gegeven, dan was er zeker een betere film uit gekomen. Ineens denk ik ook aan Tom Tykwer, omdat ik me de subtiliteit van Perfume herinner. Amenábars grote helden zijn Steven Spielberg, James Cameron en Stanley Kubrick, en vooral die laatste zou van dit materiaal misschien wel een klassieker hebben kunnen maken. Ook al heeft Agora wel wat raakvlakken met Amenábars eerdere films, ik denk dat ie hier z’n grootste kracht bedolven ziet worden onder z’n wens iets episch te maken. En what’s up met die constante Google Earth-achtige uitzooms? Wil ie ons daarmee lekker subtiel duidelijk maken dat we maar mieren zijn, of ‘dust in the wind’, in de ogen van de goden? Wil ie daarmee vertellen dat we ons niet zo druk moeten maken over onze aardse en triviale verschillen? Maar zijn die verschillen tussen individuen niet juist een beweegreden om film/kunst te maken, om juist je eigen authentieke kijk op het leven te uiten, en daarmee juist die verschillen een plaats te geven…? Schiet ie dan als filmmaker zichzelf niet in z’n voet?
Ach ja, misschien zoek ik teveel, maar mogelijk had ik dus graag een betere film gezien, met zoveel interessante ingrediënten.