Bloed, Zweet & Tranen (2015)

Bloed, Zweet & Tranen is een perfect voorbeeld van de manier waarop wij Nederlanders zo’n biopic (moeten) maken. Niks geen opsmuk – wat gezien het onderwerp ook dubbel ongepast zou zijn – recht-door-zee, rauw en zonder extra dramatisering. En vooral dat laatste doet me wat ‘vrezen’ dat deze film het in bijvoorbeeld Amerika een stuk minder zou doen, juist omdat ze daar teren op groots drama, wat hier naar goede Nederlandse traditie behoorlijk is ingetogen.…

Bro’s Before Ho’s (2013)

Eerlijk is eerlijk: het duurde even voordat ik er ‘in’ kwam, maar na Theo Maassens “Oh, die met Whoopie Goldberg?“-grap was ik volledig om en hoorde ik mezelf meerdere keren hardop lachen om deze nieuwe van Steffen Haars en Flip van der Kuil, de regisseurs van New Kids Turbo én New Kids Nitro. En als je weet dat ie van de makers van New Kids is, dan zie je toch zeker een erg stevig opgaande…

Wolf (2013)

In het kort: ik vind Wolf een gedurfd Nederlandse misdaaddrama en als film persoonlijk ook beter dan Rabat, de vorige film van regisseur Jim Taihuttu en hoofdrolspeler Marwan/Chico Kenzari. Ik heb ook zeker wel wat kritiek, deels vergelijkbaar met die op Rabat overigens, maar ik denk dat die anders is dan de kritiek die het grote publiek mogelijk heeft op deze film. Want ik verwacht dat ‘men’ de film wat te rustig en het einde…

Black Out (2012)

Ja, Black Out is zeker vermakelijk en zal het goed gaan doen in de bioscopen. Hij is technisch goed gemaakt, bevat een flink aantal goede one-liners die je mogelijk zult willen onthouden en later stoer tegen je vrienden gaat herhalen, en combineert dat met een flinke dosis knokken. Ik verwacht ook dat de filmacademie trots is op Arne Toonens nieuwste film, want in de commercial die hij ooit maakte voor dezelfde academie leek het alsof…