Gisaengchung (a.k.a. Parasite – 2019)

Het is dat Joon-ho Bong al vele jaren actief is (denk Memories of Murder, The Host, Mother, Snowpiercer én Okja), maar mocht je hem nog totaal niet kennen, dan zou je hem – na het zien van Parasite – best wel eens de Koreaanse Jordan – Us – Peele kunnen noemen, of de Koreaanse Yorgos – Dogtooth – Lanthimos. Want aan die films – en zeker ook de sfeer daarin – moest ik best vaak…

Thirst (a.k.a. Bakjwi – 2009)

Nu Park Chan-wooks nieuwste, Stoker, net op DVD e.d. is verschenen, leek het mij een mooi moment om z’n een-na-laatste film te zien. Zeker ook omdat ik wat liefdesverdriet trachtte te vergeten/-werken, verwachtte ik dat een niet al te moeilijke en lompe Koreaanse film over een priester die vampier wordt en daarmee om moet zien te gaan, de ideale film. Maar wat bleek: de film bevat niet alleen een met Lost Highway te vergeleken thematiek…