Terugdenkend aan mijn VWO-geschiedenislessen, kan ik me niet herinneren écht iets geleerd te hebben over de Nederlandse ‘politionele acties’, oftewel het keihard neerslaan van de Indonesische onafhankelijksstrijd (onder leiding van Soekarno) na de Tweede Wereldoorlog. Alleen daarom al is De Oost een ‘belangrijke’ film: zie het als een eerste kleine stap richting erkenning van wat we allemaal uitgevreten hebben daar. Dat de makers daarbij ogenschijnlijk inspiratie vonden bij Amerikaanse oorlogsfilms (denk Platoon, Apocalypse Now en…
Zo, was dat even een stevige mix van emoties en gedachtes, die door m’n hoofd en lijf schoten tijdens het zien van Adil & Bilalls derde film (na Black en Image). Allereerst complimenten voor een paar heel vette actiescènes en m’n verbazing dat ik bij zeker twee scènes best goed meeleefde. Daarnaast zat de primaire doelgroep keihard te genieten bij alle stoere oneliners, energiek snel geknipte actiescènes en vette auto’s en andere bling bling, terwijl ik…
Mogelijk is het wel de bescheidenheid van de meeste Belgische filmmakers die hen juist zo succesvol maakt (bijvoorbeeld t.o.v. veel Nederlandse makers), want ook al is D’Ardennen zeker niet de beste of meest opmerkelijke Belgische film van de laatste jaren, hij maakte mij als Nederlander wederom jaloers. Mogelijk dus wel vanwege de twijfel, die de jonge regisseur Robin Pront in interviews zegt gevoeld te hebben tijdens het maken van de film, want ondanks het wat…
Alex van Warmerdams laatste is een boosaardig en bij vlagen ook weer lekker absurdistisch grappig sprookje dat zoveel interessante elementen bevat dat de film door veel buitenlandse recensenten wordt vergeleken met Haneke’s Funny Games en Lanthimos’ Dogtooth, maar ik zie ook zeker wel raakvlakken met David Lynch’ werk. Zeker inzake de al dan niet vaagheid van de maker over hoe z’n werk te interpreteren, want daarin is het moeilijk om niet direct té concreet te…