Submarine (2010)

Vanaf de eerste scène is het al duidelijk dat dit een leuke, creatieve en quirky dramedy gaat worden. Als de voice-over van hoofdkarakter Oliver Tate ons net licht ironisch duidelijk heeft gemaakt dat de (enige) reden waarom we ’s ochtends uit bed komen is dat we ons willen definiëren als een individu, maakt de camera een zoom-in naar het hoofd van Oliver. Tijdens de zoom ‘jumpt’ ie echter een paar keer, en net vóór het…

The Devil’s Double (2011)

Net nadat ik hoorde dat The Devil’s Double in de sneak zou zijn, en net voordat ik ‘m zag, las ik snel in een review dat je de film eigenlijk met dezelfde zekerheid verlaat als waarmee je hem in ging, en dat is dat Uday Hoessein (Saddams zoon) een monster was, wat de reviewer met de vraag liet zitten: “What was the point, exactly?” Ik kan het niet meer met hem eens zijn. Want ik…

Jack Goes Boating (2010)

Er zit iets ongemakkelijks aan Jack Goes Boating. Ik zou het uit willen leggen als “eerlijkheid” (denk uncomfortable silences), maar kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die het “saai” noemen, of nog teveel leunend op de theaterachtergrond van het verhaal. Het meer dan geweldige en schaamteloze acteerwerk en de subtiele regie van Philip Seymour Hoffman (z’n debuut!) zorgde er bij mij echter voor dat ik nog altijd met een ietwat ongemakkelijk, maar wel…

Super 8 (2011)

Of het nou een hommage aan of een kopie van Spielberg-films als E.T., Close Encounters of the Third Kind en The Goonies is of niet, ik was behoorlijk en zeer aangenaam verrast door Super 8. En dan bedoel ik niet dat het verhaal zo enorm verrassend is, maar dat J.J. Abrams in deze tijd van simplificaties juist een film in die stijl, met zo’n rustige opbouw en met zo’n ‘kleine’ essentie heeft durven en kunnen…

Horrible Bosses (2011)

Yes, van alle komedies die ik dit jaar gezien heb (en dat zijn er stiekem al best wat), denk ik dat dit de film is die ik het snelste nogmaals wil kijken met vrienden. Ja, ik denk dat ie nóg geschikter is voor repeated viewing dan Bridesmaids, die ik al behoorlijk geweldig vond. En hoe fijn is het om als Saturday Night Live-fan te zien dat naast Kristen Wiig nu ook Jason Sudeikis door aan…

Leaves of Grass (2009)

De eerste keer dat ik deze film zag was ik meer dan zeer aangenaam verrast, maar toen ik ‘m afgelopen zondag voor de tweede keer zag moest ik m’n “9” wel wat bijstellen. Als ik cijfers zou geven zou ik op een 7,8 uitkomen denk ik. Maar zo ongenuanceerd wil ik niet zijn, vandaar onderstaande alinea’s ;). Het opmerkelijkste aan Leaves of Grass is de dubbelrol van Edward Norton als Billy en Brady Kincaid. Dat…

Your Highness (2011)

Verkrachtende minotaurs, aanrandende wijze tovenaars en een main event met de titel “The Fuckening” zullen direct duidelijk maken dat Your Highness op geen enkel moment serieus genomen moet worden. Als je dat wel doet, dan kun je lekker meedoen op IMDb en overal over klagen (alhoewel die Amerikanen natuurlijk vooral klagen over de hoeveelheid “FUCK” in de film), maar doe het alsjeblieft niet. Of vermijd deze film, want het is namelijk één grote quatschfilm, met…

Captain America: The First Avenger (2011)

Yes, Captain America: The First Avenger voldoet erg goed als superheldenfilm. Misschien dat ie net wat minder indruk maakte dan de eerste Iron Man, maar hij was zeker beter dan Thor (die ik best okay vond), en zeer zeker beter dan Iron Man 2. En ergens heeft de film een nostalgisch gevoel van hoe Amerika graag gezien wil worden: als hulpverleners en verdedigers van de vrije wereld. Een beetje zoals de Amerikanen Europa bevrijdden van…

Damnation Alley (1977)

Hahaha, ondanks de voor die tijd zelfs gruwelijk slechte visual fx kon ik deze post-apocalyptische roadmovie níet afzetten. Misschien wel vanwege ’t hoge ‘camp’-gehalte, de absurde ontknoping en de gigantische schorpioenen. Of zou het de aanwezigheid van George – Breakfast at Tiffany’s, The A-Team – Peppard (mét sigaar, pré-The A-Team!) en Jan-Michael – The Mechanic, Airwolf – Vincent zijn geweest, of de underdog-charme van de onmogelijkheid om tegen die andere science-fiction film van dat jaar op…

Barney’s Version (2010)

Toen ik een flinke tijd geleden voor ’t eerst de trailer voor Barney’s Version zag kon ik niet wachten om deze film te zien, zeker omdat Paul Giamatti afgelopen januari de Golden Globe voor beste acteur in een komedie won. Toen ik ‘m echter niet in de bioscoop kon zien ebde m’n enthousiasme wat weg, en toen ik afgelopen zondag de DVD in de videotheek zag staan stond ik eerlijk gezegd niet heel hard te…

Middle Men (2009)

Waarom deze film niet meer aandacht en ook geen bioscooprelease in Nederland heeft gekregen beats me, want ik vond het een heerlijk en gewoon goed gemaakt tussendoortje, met een cast waar menig regisseur z’n vingers bij zal aflikken: Luke Wilson, Giovanni Ribisi, Gabriel Macht, James Caan, Kevin Pollak, Robert Forster, Kelsey Grammer en Rade Serbedzija (van o.a. X-Men: First Class en Snatch). Zou het komen doordat het eerste half uur over masturberende mannen en Internet…

Pina (2011)

Wim Wenders en Pina Bausch zijn schijnbaar decennia lang vrienden geweest, en met Pina toont Wenders aan dat hij z’n enorme cinematische talent perfect gekoppeld heeft aan zijn vriendschap voor Bausch. Hij brengt de choreografieën van Bausch niet alleen in beeld zoals alleen een soulmate/vriend dat kan doen, hij is ook één van de eersten die 3D op een positieve manier inzet in een live action film. Natuurlijk is er op een podium mogelijk makkelijker…