Get the Gringo (a.k.a. How I Spent My Summer Vacation – 2012)
De reden dat Mel Gibsons nieuwste onder twee titels uit wordt gebracht heeft mogelijk te maken met de straight-to-VOD-release in Amerika. Wij Europeanen mogen de volle mep betalen voor deze film over een professioneel overvaller die in een Mexicaanse ‘gevangenis’ terechtkomt en daar via allerlei slinkse wegen uit moet zien te komen. Tussendoor moet hij ook nog een jong manneke zien te redden, want door de te verwachten ontsnapping kan zo’n Amerikaanse film natuurlijk niet letterlijk en enkel tonen dat misdaad loont zonder dat de hoofdrolspeler iets van ’n levensverbeterende openbaring meemaakt.
Een aardig vermakelijke film, waar volgens mij iets teveel om werd gelachen door ’t sneak-publiek, maar hoe ‘dieper’ ik ‘m analyseer, hoe groter m’n kritiek ook wordt…
Dus als je zin hebt in een makkelijke film waarin Mel Gibson laat zien nog altijd z’n mannetje te staan in een actiethriller, lees dan niet verder. Maar wil je weten waarom ik na afloop wat teleurgesteld achterbleef: hieronder lees je mijn kritiek, die grotendeels dus negatief was.
Regiedebuut of ‘puppet’?
Wat in de eerste scène al opviel waren de ‘schoonheidsfoutjes’ waar je als kijker maar niet al te kritisch over moet zijn. Denk aan bandensporen van eerdere takes die duidelijk in beeld te zien zijn, een springbult op precies de juiste plek, et cetera. Het was me dan al snel duidelijk dat ik maar moest gaan genieten van de actie en verder niet al te kritisch moest zijn. Maar ook al waren sommige actiescènes best effectief en goed in your face, de totaalbalans van de film hapert wel degelijk. Waarschijnlijk doordat regisseur Adrian Grunberg hier z’n speelfilmdebuut maakt, nadat hij wel eerder al als opnameleider en second unit director verbonden was aan bv. Apocalypto en Edge of Darkness, twee eerdere films van en/of met mr. Gibson.
Mels poging tot rehabilitatie?
Als je dan ook nog weet dat Mel Gibson de film mede produceerde en schreef, dan bekruipt je toch ’t gevoel dat hij vooral z’n sterk vernachelde imago wat op wilde poetsen met een film in een genre waarin hij nog altijd één van de betere is. Z’n rauwe stem (in een veel te aanwezige en ‘uitleggerige’ voice-over, dat dan weer wel), die sardonische glimlach, waarmee hij wereldfaam bereikte in de Lethal Weapon-films, en die combinatie van zelfspot en spierballen; dat werkt nog altijd wel. Okay, in de renshots zie je wel dat hij al wat ouder begint te worden, maar als actieheld lukt het hem nog aardig.
Okay, iets meer over ’t verhaal nog: Gibson speelt een overvaller die op de vlucht is voor de Amerikaanse politie. Net voordat hij gepakt wordt breekt ie door de Mexicaanse grens, maar dan komt hij in handen van corrupte agenten die ‘m in El Pueblito dumpen: een ‘stad-gevangenis’ die tot 2002 ook echt bestond in Tijuana. Hij houdt zich daar lang genoeg gedeisd om uit te vogelen wie de touwtjes in handen heeft, en als hij ook nog vrienden wordt met een tienjarig jochie dat speciale ‘bescherming’ geniet van de opper-gevangene, dan heb je genoeg verhaallijntjes om ’n simpele actiefilm aan op te hangen.
Thuis op de ‘buis’
Omdat ’t bioscooppubliek zich aardig scheen te vermaken zal ik niet al te cynisch zijn over de keuze voor namen als “Driver” en “Kid” (voor resp. Gibsons karakter en dat kleine jochie, die ik beter vond als mysterieus anarchistje in The Sitter), want dat heeft nergens zo’n existentiële betekenis als in bv. Drive of zelfs Dwayne Johnsons Faster. Hier is het meer een (bijna schattige) poging om de film iets metafysisch mee te geven, maar dat werkt hier helemaal niet.
Wat me dus wel opviel was dat er nogal veel gelachen werd om dingen waar je politiek-correct nooit om zou lachen, zoals tientallen kapotgeschoten mensen, het afknippen van tenen, et cetera.
Conclusie
Nee, zoals je merkt kon ik m’n kritische blik niet loslaten tijdens deze film. Zo glimlachte ik ook aardig sarcastisch om het overduidelijk aanwezige “Oh oh, hier komt m’n geweten opzetten“-muziekje. Als ik achteraf dan lees dat deze in Amerika direct naar Video-on-Demand ging, omdat ze weten dat Gibson daar mogelijk te controversieel (of de film net niet goed genoeg) is voor een bioscooprelease, dan voel ik me hier toch wat respectloos behandelt. Want ik denk dat dit zo’n film is die het thuis op DVD, Blu-ray of on-demand inderdaad een stuk beter zal gaan doen dan in de bioscoop…