Puss in Boots (2011)
Doordat ’t een spinoff is van een franchise, die ook nog eens gruwelijk leuk begon maar erg snel afgleed, had ik helemaal geen zin om deze film in de bioscoop te kijken. En die instelling heeft er zeker voor gezorgd dat ik harder heb genoten dan ik verwachtte toen ik ‘m afgelopen zaterdag op Blu-ray zag. Ook al zag ik ‘m dus gewoon in good old 2D, de combinatie van fun, actie, schattigheid en avontuur zorgt er voor dat dit dus misschien wel één van de leukere ‘familiefilms’ van het afgelopen jaar was. En nu kan ik ook wel lichtelijk begrijpen waarom deze genomineerd was voor een Oscar voor beste animatie, ook al haalt ie het in mijn ogen zeker niet bij The Adventures of Tintin.
Maar waarom die is overgeslagen begrijpt volgens mij nog steeds geen mensch…
De roodharige hoofdrolspeler in Puss in Boots (voor de kleintjes De Gelaarsde Kat) ken je natuurlijk uit de Shrek-franchise. Hij verscheen pas in deel 2, in mijn ogen de enige aardige sequel in die serie. Het derde deel werd overigens door dezelfde Chris Miller geregisseerd, maar met Puss in Boots levert hij wel een betere film af.
In deze film zien we hoe Puss (Antonio Banderas) ooit in een weeshuis terechtkwam, waar hij al snel bevriend raakte met een raar ei: Humpty Dumpty (Zach Galifianakis). Ze waren beiden nogal buitenbeentjes, waardoor er al snel een vriendschap tussen de twee ontstond. Maar waar Puss ineens populair werd en besloot dat het tijd was om te stoppen met kwajongensstreken, daar voelde Humpty zich achtergelaten en raakte hij steeds meer verstrikt in z’n ‘duistere’ kant. Een ‘verraad’ was onvermijdelijk, en de twee voormalig vrienden zien elkaar dus jarenlang niet meer.
Daar komt verandering in als Kitty Softpaws (Salma Hayek) ten tonele verschijnt. Als straatkatje werkt ze samen met Humpty, maar op het moment dat je daar achter komt weet je al dat Puss en Kitty een match made in heaven zijn. De film volgt daarin verder vrijwel alle cliché’s die je maar kunt voorstellen, maar daar had ik tijdens het kijken geen last van. Nu moet ik daar wel eerlijk bij vertellen dat ik deze film keek terwijl ik op een paar vrienden zat te wachten om op stap te gaan, dus ik was er ook niet écht voor gaan zitten.
Mogelijk dat ik daarom wat meer genoot dan ik had verwacht: ik keek ‘m meer als tussendoortje, maar stiekem is ie leuker dan dat. Nee, het is geen Rango of Tintin, maar je kunt ‘m wel op hetzelfde niveau zien als bv. Shrek 2. Maar dan wel als western, met een aantal verrassende stemacteurs (o.a. Guillermo del Toro?) en een tweetal hoofdrolspelers wiens stemmen net zo goed samenkomen als hun volledige lichamen dat deden in bv. Desperado.
Ja, het blijft wel een familiefilm, maar als je iets zoekt om bijvoorbeeld op Eerste Paasdag met een zoon, dochter, neef of nichtje te kijken, dan is Puss in Boots één van de beste keuzes van ’t moment…
Zeker boven mijn verwachtingen! Ook zeker niet voor de allerjongste zoontjes, dochtertjes, neefjes en nichtjes want al binnen 10 minuten wordt iemand zonder pardon doodgeschoten en 2 keer wordt met ‘golden eggs’ verwezen naar iets wat niets met het product van een gans te maken heeft. Geweldig dat animatiefilms steeds volwassener worden. Nog even en bovenstaande kinderen worden door filmofiel niet eens meer genoemd in de recensies van animatiefilms! ;)