Walter is zo’n film die je de eerste helft niet al te serieus wilt nemen, juist omdat de film nogal een aparte premisse heeft. Maar doordat die weirdness richting het einde een prachtige plek krijgt raakte de film me onverwacht keihard. Mogelijk (en natuurlijk) het resultaat van iets persoonlijks, dus hoe universeel die emotionele betrokkenheid is weet ik niet, maar bij mij ‘deed’ ie het uiteindelijk dus wel. Zeker ook gesteund door een onverwacht goed op…
Dat ik nog nooit van deze film gehoord had, terwijl hij toch geregisseerd is door maar liefst twee respectabele regisseurs (Curtis – L.A. Confidential, Too Big to Fail – Hanson en Michael – Nell – Apted), dat was sowieso al vrij opmerkelijk. Nu ik ‘m gezien heb begrijp ik ’t wel, want ondanks dat het op ’n ‘mooi’ waargebeurd verhaal is gebaseerd (over surflegende Jay Moriarty), is de film niet veel meer dan gemiddeld goed.…