Ik verwacht dat sport-puristen (waaronder Max Verstappen zelf) wel wat aan te merken hebben op het getoonde realisme in Joseph Kosinski’s F1-film, want op de momenten dat er gekozen ‘moest’ worden, kozen de makers voor drama boven geloofwaardigheid. En hoe dat uiteindelijk uitpakt voor het succes van deze film, dat durf ik niet te voorspellen. Formule 1-fans vormen volgens mij een kleinere doelgroep dan die van sportdrama’s, dus ik begrijp Kosinski’s keuzes ergens wel. En…
Door gebruik te maken van exact dezelfde shots en zelfs af en toe dezelfde muziek, voelt Top Gun: Maverick ook een beetje als remake of reboot van Tony Scotts actiedrama uit 1986. Inhoudelijk is het echter wel degelijk een vervolg. Met een hoofdrolspeler die nog altijd buff eruit ziet op z’n 59e, geweldige aerial combat scenes (zonder CGI?) en vele herkenbare zaken uit het origineel. Maar wel volledig zonder de sensuele (en cultstatus-verheffende licht homo-erotische) ondertoon…