Gran Turismo (2023)
Ja, Gran Turismo is een lange commercial voor de gelijknamige PlayStation-simulator (“It’s NOT a game..!“), en ja, het is ook een strakke actiefilm volgens een bekend stramien, maar dat stramien schijnt dus wel op een waargebeurd verhaal gebaseerd te zijn, waardoor de film ook een Air-, of misschien beter: een Tetris-vibe meekrijgt. Lichtjes dan, en voldoende Amerikaans aangezet drama om je vrij opzichtig mee te trekken (en gedeeltelijk mee te krijgen, mijnerzijds althans) in het verhaal…
Het verhaal
Openend met de geschiedenis van het titulaire spel maken we kennis met Kazunori Yamauchi, de grondlegger en perfectionistische bedenker van de game. Oh wacht: de simulator, want daarin zit wel een overduidelijk commerciële zij-boodschap in het verhaal. Sony/PlayStation wil natuurlijk ook gewoon weer meer verkopen genereren met deze film…
Maar terug naar het verhaal. Het verhaal gaat namelijk vooral over SIM-topper Jann (Archie – Beau is Afraid, Midsommar – Madekwe), dubbelbloed Welshman wiens vader (Djimon – Blood Diamond, Captain Marvel – Hounsou) meer met z’n broers voetbalcarrière bezig is, en z’n moeder Gerry Hallwell-Horner is (vrouw van Max’ teambaas ;)). Maar het is Jann die zó goed is op de simulator, dat hij een wedstrijd wint en ’t schopt tot daadwerkelijk coureur in echte auto’s. En dat verhaal neemt dan zulke legendarische proporties aan, dat ik me afvroeg waarom ik – als medium racefan – nog nooit van de naam Jann Mardenborough had gehoord…
Makkelijk tussendoortje
Het racen ziet er okay uit, maar de echte details weten ze redelijk te verbergen in de edit. Dat zal de zware F1-fan mogelijk wat tegenvallen. Maar het verhaal checkt alle boxen met behoorlijk veel aanwezige emotie af, en ik liet me vrij aardig meevoeren. Maar ik was gisteravond (een dag eerder, red.) een stuk harder onder de indruk van No One Will Save You. En eigenlijk ‘mag’ je deze films niet vergelijken, want waar die sci-fi-horror gewoon vanuit een fijne creatieve visie is geschreven en gemaakt, was Gran Turismo vanaf het allereerste begin natuurlijk een commercieel ‘vehikel’. En ja, dat voel je (of ik in elk geval) in vrijwel elke keuze in het verhaal; en dus zelfs in iets wat mij normaliter nooit opvalt: de editing van de film…
Cast & crew
David Harbour heeft z’n registers aardig mogen opentrekken, en neemt daarbij een flinke dosis drama mee in z’n rol, naast z’n ‘bekende’ nuchterheid. Wie de hoofdrollende racer speelt, dat wist ik vooraf niet, maar het zorgde daardoor ook voor een verrassing op de aftiteling. Ik herkende Madekwe in elk geval niet uit die twee Ari Aster-films waarin hij speelde, maar echt grote rollen had hij daar ook niet in. Djimoun Hounsou speelt nu eens een keer geen al te tough guy, en zijn scènes zijn exact de scènes die me altijd wel aardig raken. Alleen voel je aan alles, dat de makers dat ook goed weten, want ook daarin weten ze (te) perfect hoe de snaren te raken…
Regisseur Neill Blomkamp lijk je inmiddels wel om een degelijke studio-boodschap te kunnen sturen. Er is niets in Gran Turismo zo creatief als in z’n doorbraakfilm (District 9..!), maar dat niveau heeft ie toch ook nooit meer aangeraakt, of mis ik nu iets?
Final credits
Zo, dit is nog nooit voorgekomen, dat ik deze volledige recensie in één ruk schrijf na het zien van de film. Ben ik bang dat ik ‘m morgen vergeten ben? Nee, dat niet. Maar ergens is het ook wel fijn dat dit er zo snel uitfloepte. Past goed bij de oppervlakkige snelheid van de film.
Al ga ik nog wel het echte verhaal Wikipedia’en, denk ik…