Parker (2013)
De grootste verrassing bij deze film is niet dat ie, na ’t vrij vermakelijke en niet-irritante Safe, weer in de categorie ‘irritant-simpele-Jason-Statham-films’ hoort, maar dat ie is geregisseerd door Taylor – Ray, An Officer and a Gentleman – Hackford en dat het scenario geschreven is door de man die ook het scenario van Black Swan (en Hitchcock) schreef. Van een Olivier Megaton-Pierre Morel-Luc Besson-Robert Mark Kamen-combinatie verwacht je zo’n lopende-band-werk film, maar toch niet van dit soort toppers..?
Het verhaal
Laat ik hier maar kort over zijn. Parker (Statham) is ’n crimineel met ’n geweten, die alleen steelt van de rijken en nooit slachtoffers maakt. In de openingsoverval gaat dit echter al mis, maar Parker wordt nog harder genaaid als hij door z’n kompanen voor dood wordt achtergelaten. Niet veel later is ie echter weer opgelapt en zoals het ’n simpele wraakfilm betaamt gaat hij op zoek naar zijn deel van de opbrengst. Je weet wel: dit is ’n principekwestie.
Het spoor leidt naar Miami Beach, waar ’n grote diamantcollectie wordt geveild en waar Parkers voormalige maten ’t op voorzien hebben. Met de hulp van ’n behoorlijk irritante en slecht gemotiveerde lokale makelaar (Jennifer Lopez) tracht hij ’n double cross op te zetten, terwijl hij onderweg ook nog dient af te rekenen met ’n extra huurmoordenaar die de maffia-oom van één van z’n voormalige maten op hem heeft afgestuurd…
Point Blank, Payback, Parker..??
Het mislukte scenario van John J. McLaughlin is gebaseerd op Flashfire, ’n boek van Donald E. Westlake, die veel van z’n boeken schreef onder de naam Richard Stark. Eerdere succesvolle adaptaties zijn de Lee Marvin-klassieker Point Blank uit 1967 en Mel Gibsons lekkere lompe Payback uit 1991, beide gebaseerd op The Hunter. Mogelijk dat hier de reden gevonden kan worden dat deze twee respectabele filmmakers aan dit project begonnen. En met respectabel bedoel ik: Hackford is niet alleen al meer dan 15 jaar getrouwd met Helen Mirren, maar ook al jarenlang voorzitter van de Director’s Guild of America.
Misschien dat Hackford iets te graag ’n ‘hippe’ film wilde maken, of mogelijk zag hij deze film ook slechts als ’n makkelijk tussendoortje waar hij wat geld mee kon verdienen, maar meer excuses krijg ik niet verzonnen on his behalf.
Willing suspension…
De reden dat het mis gaat met deze film, en ook de reden waarom mijn verwarring zo groot is dat ie door zo’n ‘grote’ regisseur gemaakt is, is dat men vergeten is de motivatie van de karakters geloofwaardig te maken. Zorg er ‘gewoon’ voor dat je publiek mee wil gaan met je hoofdrolspeler, wat je bewerkstelligt door deze hoofdrolspeler ‘logische’ redenen te geven waarom hij de dingen doet die hij doet. En ik zette “logische” tussen enkele aanhalingstekens omdat dit natuurlijk ook filmlogica mag/moet zijn, als in: creëer een omgeving waarin je als kijker mee gaat in de filmwerkelijkheid, en als je je publiek zo ver krijgt, dan zijn ze bereid om alle “disbelief” te “suspenden“. Maar hier lukte mij dat dus bij lange na niet. Gelukkig voor de filmmakers (en de studio erachter die deze film waarschijnlijk keihard gaat verkopen als een nieuwe sexy Statham-Lopez-actie-thriller) is echter lang niet iedereen zo kritisch als ik, maar het viel me tijdens de sneak preview ook op dat er behoorlijk doorgewinterde filmkijkers ineens hun mail of Facebook gingen checken tijdens de film. Dus ik was zeker niet de enige die deze film liever niet gezien had…
Zo kan ik nog even doorgaan, bv. over ’t feit dat ik schrok van het acteren van Nick Nolte. Ik dacht even dat ie ’t verleerd was, maar toen ik ’n paar dagen later Gangster Squad zag, zag ik dat ie het daarin nog gewoon wél kon, dus ook dat lag aan Hackford, helaas. Of over de second unit-sfeerbeelden van Miami Beach, die vanuit ’n helikopter zijn geschoten, maar waarbij het af en toe leek alsof ze ’n iPhone of zo gebruikt hadden, zo crappy waren die beelden. Om nog maar niet te spreken over de gebruikte dissolves (shot-overgangen), die zo uit ’n PowerPoint-presentatie leken te komen.
En ik snap dat Hackford ’n paar overdreven lange shots van Stathams kont in de film heeft gestopt om te tonen dat miss Lopez’ karakter op hem geilt, maar ik meen toch zeker bij één van die shots gezien te hebben dat ook zo’n linnen broek té warm is in het ‘Floridaanse’ klimaat. Maar daar zal ik niet verder op ingaan…
Nee, ik zag ‘m al meer dan drie weken geleden in de sneak, maar omdat ie hier pas op 7 februari wordt uitgebracht, heb ik even gewacht met m’n recensie. Grotendeels ook om belangrijkere films voorrang te geven. Ik moest dan ook weer even graven in m’n geheugen om precies te achterhalen waarom ik ‘m zo slecht vond, want ik was eigenlijk al erg blij dat ik ‘m al vrijwel vergeten was…