In the Loop (2009)
Ik denk dat de mannen van New Kids qua vloeken nog wat kunnen leren van Malcolm Turner in In the Loop, een best vermakelijke en af en toe vrij hilarische politieke satire over hoe ‘wij’ door de Amerikanen en/of Britten oorlogen worden ingetrokken. Maar als je mij kent, dan weet je dat ik zo’n film écht scherp wil. En dat is ie helaas net niet…
Hoofdrolspelers in In the Loop zijn minister Simon Foster en z’n nieuwe assistent Toby. Terwijl de hoge heren graag op oorlogspad gaan, is Simon eigenlijk wel tegen, maar als hij in een radio-interview per ongeluk vertelt dat oorlog “unforeseeable” is, wordt ie door spindocter Turner misbruikt om de media te bespelen. Hij mag naar Washington, en Foster is zo naïef, ambitieus en drollerig dat ie niet door heeft dat hij wordt gebruikt in een spel dat ook slechts weinigen begrijpen. Maar hierdoor komt ie natuurlijk in tal van grappige situaties terecht, vaak onbedoeld en nog vaker onbewust.
Leuke aan de film is wel hoe eerlijk iedereen is, en men ook niet wacht totdat mensen buiten gehoorafstand zijn om hun echte mening over deze persoon te geven. Hierdoor wordt er veel en pijnlijk gevloekt, en raak je af en toe bijna de kluts kwijt wie nu wie aan het ‘misbruiken’ is. Dat, plus de zeer uitgebreide opzet van het verhaal, zal er wel voor gezorgd hebben dat deze film vorig jaar voor een Oscar voor ‘best adapted screenplay’ is genomineerd. Helaas is de satire niet scherp genoeg, en ik had graag iets meer ‘focus’ gehad. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat deze film nooit echt een succes is geworden. Bij de videotheek staat ie ook niet erg breed op de planken, waarschijnlijk vanwege de beperktheid van het verwachte publiek. Ergens snap ik dat wel.
Als je – zoals ik – heel veel films en documentaires kijkt vanuit een sociaal en politiek engagement, dan is In the Loop echt wel de moeite waard. Zeker de tête-à-tête tussen Malcolm Turner en generaal Miller is goed gedaan, zeker als je weet dat Miller gespeeld wordt door James – Tony Soprano – Gandolfini. Want durf het daar maar eens verbaal tegen op te nemen.
Maar: houd wel bovenstaande kanttekeningen in je achterhoofd…
hmmm… Ik heb hem denk ik te snel uitgezet om te kunnen oordelen over het verhaal, maar ik heb een ongelofelijke hekel aan dat ‘ik wil op een dogme film lijken’ excessieve wiebelcamerawerk, en al helemaal als het verder compleet niks toevoegt. En maar wiebelen… en maar inzoomen… en weer uit… en weer in… en nog meer wiebelen… bloednerveus werden mijn vriendin en ik er van. Gezien jouw review en het punt op imdb zal de film mijn reactie niet verdienen, maar zolang die cameraman geen statief koopt ga ik niet kijken.