Max Manus (2008)
Ondanks dat de Nederlandse distributeur er alles aan heeft gedaan een zo onaantrekkelijk mogelijk hoesje te produceren (niet vergelijkbaar met de poster hiernaast) en zelfs de naam had aangepast naar A Man of War (lijkt wel een Vin Diesel-titel), is Max Manus zeker een goed gemaakte en interessante film over een Noorse verzetsheld waar onze soldaat van Oranje mee kon wedijveren over wie de grootste held was. Interessant en vermakelijk, ook al komt deze film niet in één van mijn lijstjes aan het eind van het jaar…
Naast het meeslepende verhaal over Max, die eerst in Finland tegen de Russen vecht en daarna in het Noorse verzet gaat in strijd tegen de Duitse onderdrukkers in WO II, zien we ook hoe Max worstelt met iets. En in dit licht vind ik worstelen een wat groot woord, en ook die plot-outline op IMDb doet de film eigenlijk geen goed: “The true story about one of the most brilliant saboteurs during World War II and his battle to overcome his inner demons.”. Of althans: het uitwerken van zijn strijd tegen zijn innerlijke demonen is iets waar regisseurs Joachim Rønning en Espen Sandberg niet in uitblinken. En dat is lichtelijk jammer, omdat het overgrote deel van de rest van de film toch wel goed is uitgewerkt. De hele film door wil je echt wel weten hoe het af gaat lopen (mogelijk mede omdat wij hier zijn levensverhaal niet kennen; ik zou m’n Noorse collega die wél die kennis heeft wel eens willen horen over deze film), dus het is zeker een ‘afkijkfilm’. Wat me ook nog wat tegenzat waren de casting en de motivatie van de karakters. Qua casting zal Aksel Hennie best goed gevonden zijn, want Max was schijnbaar zelf ook nogal een sullig uitziende held, maar ook de rest van zijn crew zag er meer uit als jongens die graag iets anders wilde doen dan polo of één of ander vergelijkbaar decadent ding, dan dat ze eruit zagen als door-oorlog-geharde-mannen die zich wel moesten verzetten.
Qua motivatie was het denk ik een betere film geworden als de intro van de film wat meer leed toonde. Ik voelde de drang om je te verzetten tegen iemand die je land bezet zeker wel, maar dat kwam meer uit m’n eigen voorstellingsvermogen dan uit de manier waarop de film in elkaar zit.
Maaaaaaaaaaaaaar: ik moet niet teveel zeiken, want dit is echt wel een film die iedereen met wat interesse in geschiedenis en/of oorlog zal kunnen waarderen. Het was ook de Noorse inzending voor de Oscars, ook al heeft ie de nominaties niet gehaald. De film heeft wel alle Noorse Amanda’s gewonnen. Dat dan weer wel…