Bloed, Zweet & Tranen is een perfect voorbeeld van de manier waarop wij Nederlanders zo’n biopic (moeten) maken. Niks geen opsmuk – wat gezien het onderwerp ook dubbel ongepast zou zijn – recht-door-zee, rauw en zonder extra dramatisering. En vooral dat laatste doet me wat ‘vrezen’ dat deze film het in bijvoorbeeld Amerika een stuk minder zou doen, juist omdat ze daar teren op groots drama, wat hier naar goede Nederlandse traditie behoorlijk is ingetogen.…
Na een behoorlijk goede start, waardoor ik behoorlijk werd meegezogen in het verhaal en de opgebouwde spanning, bleek Bloedlink toch steeds meer af te glijden naar iets teleurstellends. Ondanks het vrij goede spel van de drie acteurs maakte het me uiteindelijk ook niet zoveel uit hoe de ontvoering van een rijke Quote 500-dochter af zou gaan lopen. En ik denk dat de reden daarvoor vooral bij de vrij ‘luie’ aanpassing van scenario ligt. Bloedlink is…