Dat The Long Walk een boekverfilming is, dat voel je wel degelijk. Gelukkig is de schrijver van dat boek ene Stephen King (al schreef hij het onder pseudoniem Richard Bachman), en ik hoorde tijdens de film al iemand denken: “Damn, King is echt zo’n dichter die boeken schrijft, althans: zo voelt het wel aan…” The Long Walk bevat namelijk aardig wat one-liner-ige ‘wijsheden’, deels gefocust op hoe ‘de kleine man’ slechts een speelbal is. En…
Ik denk dat als je een film twee avonden achter elkaar kijkt, gevolgd door de originele aflevering waarnaar deze behind-the-scenes-bij-SNL-film zelf toewerkt, dat je mijn ENTHOUSIASME rondom Saturday Night wel kunt voelen. Maar waar ik eigenlijk al nooit ‘objectief’ kan (en zeker ook niet wil) blijven in m’n recensies, zal in deze mijn persoonlijke smaak nóg aanweziger zijn. De reden: mijn leven kenmerkt zich niet vanwege grootse dromen of ambities, maar zolang ik weet heb…
Damn, wat een heerlijk rijke, nostalgische film over jeugdige liefde. En ook de naturel, ‘gewone’ en daarmee extra speciale tegenhanger van de potentieel ‘levensvernachelende’ romantiek die je in films als bijvoorbeeld West Side Story ziet. Daarnaast zit deze nieuwste van meester-regisseur Paul Thomas Anderson vol met echt-bestaande karakters en is de film verrassend grappig, fijn losjes – zeker vergeleken met bijvoorbeeld het strakke van Phantom Thread – en een beetje het voorportaal van Andersons Boogie Nights,…