Havoc (2025)
Weet niet of ik had verwacht dit ooit te typen, maar wat Havoc vooral aantoont, is hoe Guy Ritchie dus best een goede acteursregisseur blijkt. Als je Tom Hardy’s rol in het best lomp-geweldige Mobland (tv) afzet tegen z’n vertolking in deze nieuwe van Gareth – The Raid – Evans, dan zie je pas hoe groot de invloed van een regisseur kán zijn. En daarmee is Havoc eigenlijk gewoon een slechte film, ondanks de aanwezigheid van topacteurs als Hardy en Forest Whitaker, en bijrolacteurs als Timothy Elephant en Luis Guzmán.
Het verhaal
Walker (Hardy) is zo’n politiecop die op het randje van de wet opereert. Dat er iets ‘fouts’ is gebeurd in het recente verleden, dat krijg je al direct door, en dat hij daarbij betrokken was en daardoor op gespannen voet met z’n (ex-?)vrouw en dochter leeft, dat wordt ook vrij snel gezet. Maar niet voordat we in de openingsscène hebben gezien hoe een paar politieauto’s achter een gestolen vrachtwagen vol wasmachines aan heeft gezeten. Eén van de dieven blijkt Charlie Beaumont (Justin Cornwell), zoon van de belangrijkste kandidaat voor het burgemeesterschap. En laat het nou net deze Lawrence Beaumont (Forest Whitaker) zijn, die Walker in z’n zak lijkt te hebben zitten, vooral om zaken op te lossen die zo’n publiek figuur niet in de openbaarheid wil zien…
Helaas is bij de afhandeling van die vrachtwagen-heist een hele groep Aziatische criminelen afgeslacht, en laat de leider van dat groepje criminelen (genaamd Tsui) nou de zoon van Tsui’s mother (er is geen moeite genomen om Yann Yann Yeo’s rol een naam te geven) zijn: een ogenschijnlijk hooggeplaatste dame in de criminele wereld (zie still hieronder).
Wat volgt is een who-dun-what-and-how-and-who’s-crossing-who-and-is-there-anybody-to-be-trusted?-queeste, waarin je voelt dat Walker wel iets van verlossing zoekt (“Misschien wil hij zichzelf wel opofferen straks!?“, lijken wij als kijkers te moeten denken), met ook iets van standaard nukkigheid richting z’n nieuwe collega Ellie (Jessie – Last Night in Soho – Mei Li). Daarnaast moeten wij als kijkers mee gaan hopen dat hij z’n kerstcadeautje – de film speelt zich rond die periode af – nog bij z’n dochtertje krijgt, terwijl z’n vier corrupte collega’s natuurlijk het plot ook nóg verder zullen gaan verdikken…
Te makkelijk, of is dat een ‘uitvlucht’..?
Kan Evans het niet, en focust hij zich daarom maar op de gevechten (zoals ie dat echt ongelooflijk gruwelijk en vet deed met die Serbuan Maut-films!!), of interesseerde het hem niet dat zo’n beetje alles dat Hardy hier qua acteerwerk moet doen, hij momenteel in die Paramount+-serie van Ritchie zoveel beter doet? Tot aan de “Hmmmmm“-mompel-overdenkmomenten, die in Mobland fucking creepy vervaarlijk overkomen, maar hier dus niet, helaas. En dan ga ik dus denken, focust de film bewust op de stevige actie omdat de makers weten wat ze wel en niet kunnen (wat iets van bewondering kan oproepen), of is dit vooral een film waarbij de makers van Netflix één opdracht meekregen: “Maak zo snel en efficiënt mogelijk wat content voor ons. Hiervoor hebben we een paar topacteurs gestrikt, dus zeker niet moeilijk doen, en steek ook niet teveel tijd in geloofwaardige motivaties hè, dat duurt te lang. Dus chop chop..!” En dan voel ik nu ineens iets, wat ik absoluut niet disrespectful naar jou als lezer bedoel, maar ik heb eigenlijk geen zin om hier voorbeelden bij te gaan terughalen uit m’n herinnering. Havoc blijkt namelijk ook te doen wat ik dan weer totaal niet erg vind: snel verdwijnen uit m’n geheugen…
Cast
Volgens mij heb ik hierboven al duidelijk gemaakt dat je waarschijnlijk elke acteur uit deze film wel uit een andere, betere film (of serie) zult herkennen. Hardy moet opletten dat hij niet teveel van dit soort films maakt, want dat schaadt z’n marktwaarde volgens mij wel wat. Olyphant is wat meer op z’n plek in dit soort films, want ondanks dat hij recentelijk nog in Snowden en Once Upon a Time … in Hollywood zat, past hij toch beter in wat vergelijkbare films als Hitman en I Am Number Four. En dan kan ik nu wel gaan stellen dat ik het gaaf vond dat de main bad guy eindelijk eens door een vrouw (Yeo) gespeeld wordt, of hoe Mei Li zich best goed staande houdt als ‘ongewenste nieuwe partner’, maar dan ben ik wel behoorlijk aan het zoeken naar iets positiefs…
Final credits
Netflix-films maken voor hun promotie veel minder gebruik van posters, logischerwijs. Want had ik de hiernaast getoonde poster namelijk vooraf wél ergens gezien, dan had ik die “No Law. Only Disorder“-ondertitel – als ‘pun‘ op het fameuze “Law & Order“, oftewel dé strakkeplasserveroorzaker van/voor angstige conservatieven – wel iets duidelijker geïnterpreteerd als teken van “Hmmm, mogelijk wordt dit wel héél èrg simpel allemaal!!“. Dan waren m’n verwachtingen namelijk perfect passend geweest. Havoc is namelijk zó simpel en ‘kijkersrespectloos’ afgeraffeld, dat – zelfs mét vrij irritant aanwezige griep en bijkomende “Ik wil nu effe niet nadenken!“-mood – ik het dus ontzettend fijn vind dat ik ‘m eigenlijk alweer vergeten ben…
Te simpel en nutteloos tussendoortje en jammer van al dat talent dus, if you ask me…