Mogelijk is het wel tekenend voor mijn white privilige, maar If Beale Street Could Talk is een film die in mij zulke heftige woede-gevoelens oproept, dat ik me tijdens het zien van zo’n film vrij snel afvraag: “Zou ik wel een dag vrij rondlopen als mij zoveel onrecht aangedaan zou worden?” En daar zit dus nogal wat privilege in, omdat ík me in zo’n verhaal wel vrijelijk (en vooral tijdelijk) kan laten meevoeren en gruwelijk kwaad…
De mooie dubbelzinnige titel doet de film wel perfect eer aan, alhoewel de filmmakers voor het dramatische effect wel wat kritiek hebben ‘uitgelokt’ bij historici. Normaliter vind ik dat helemaal niet erg, maar hier zorgt het er aan de ene kant voor dat Hitler en z’n regime ietwat ‘beschermd’ worden, en aan de andere kant past het wel bij de rest van m’n kritiek op deze film over één van de beste Olympische sporters aller…