Zeroville (2019)

Allereerst: Zeroville past ‘quatsch-wise‘ perfect bij de film uit m’n vorige recensie (Valley of the Gods). Maar waar ik bij Lech Majewski nog dacht, dat hij als liefdeskind van Lynch en Dupieux ooit in een vat met mescaline was gevallen, lijkt Zeroville in eerste instantie gemaakt onder invloed van regisseur James Franco’s (en acteur Seth Rogens) favoriete drug: cannabis. En ik raad je ook aan de film onder invloed van die drug te kijken, want…

Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot (2018)

Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot is een overduidelijke en degelijke gemaakte Gus Van Sant-film, over het leven van de rolstoelgebonden en alcoholistische cartoonist John Callahan uit Portland. Met wederom een goede rol van Joaquin Phoenix en een nogal opvallende Jonah Hill, Jack Black die z’n ‘komedie-acteur-die-z’n-echte-acteerkwaliteiten-toont-door-drama-te-doen’-validatie (nog een keer) uitvoert in een bijrolletje, en een ietwat overdreven normaler/lelijker gemaakt Mara-zusje. Het ‘probleem’ dat ik met deze film echter ervoer, was Van Sants…

Promised Land (2012)

Gus Van Sants nieuwste is mogelijk wat te rustig voor het grote mainstream-publiek, terwijl ik van mening ben dat het onderwerp van de film – fracking, oftewel het boren naar schaliegas – juist bij iedereen bekend zou moeten zijn. Want waar jij mogelijk denkt dat ’n film over de problemen die ontstaan in ’n klein Amerikaans plattelandsstadje als er ’n groot energiebedrijf vele miljoenen komt beloven een beetje een ‘ver-van-je-bed-show’ is, laat ik die bubbel…

Restless (2011)

Restless is een soort tragisch sprookje waarbij ik me (ook) even over ’n kleine drempel moest tillen, maar toen ik me kon laten ‘gaan’ in Gus Van Sants verhaal – over een terminaal ziek meisje dat aan het einde van haar leven nog even knetterverliefd wordt op een ‘begrafenis-crasher’ – raakte deze vrij aparte maar lieve film me aardig. Mooi… Mia – Alice in Wonderland, The Kids Are All Right – Wasikowska speelt Annabel, een…

William S. Burroughs: A Man Within (2010)

Nadat ik in de afgelopen vijf jaar Allen Ginsbergs Howl en Jack Kerouacs On the Road gelezen heb, was het gisteren dan ook hoog tijd om meer te ‘leren’ over William S. Burroughs, schrijver van Naked Lunch, dat derde Beat Generation-definiërende boek. En nog compleet afgezien van de kwaliteit van de documentaire (die overigens ook erg hoog is), vond ik het in elk geval een gruwelijk interessánte documentaire. Een must voor iedereen die meer over…