I Am Chris Farley (2015)

Doordat ik het onderwerp zo ontzettend grappig vond en de documentaire vol zit met geweldige herinneringen aan zijn enorm energieke optredens durf ik deze documentaire zonder waarschuwing aan te raden aan alle fans van Chris Farley. Wil je echter iets meer weten over wie Farley nu écht was, en waar z’n enorme drang om alles ‘full force‘ te doen (qua werk, maar ook qua drank, drugs en eten) vandaan kwam, dan kom je mogelijk wat bedrogen uit. Zeker net na het zien van het prachtige Amy viel deze documentaire op dat vlak dus wel wat tegen. Al zijn de emotionele bijdragen van onder andere Bob Saget en Mike Myers wel indrukwekkend en zou het ontbreken van meer inzicht in wie Farley was kunnen duiden op een interessante link met bijvoorbeeld Peter Sellers. Maar waarom durft men het nergens concreet over z’n stevige drugsgebruik te hebben..?

Het verhaal
Beetje ingekaderd in een stand-up-performance van broer Kevin Farley (waarover je cynisch zou kunnen worden als je weet dat hij ook één van de producenten is) vertellen de mij totaal onbekende documentairemakers Derik Murray en Brent Hodge het levensverhaal van Chris Farley, waarin ontzettend veel archiefmateriaal wordt gemixt met interviews met onder andere Bob Odenkirk, Lorne Michaels, Mike Myers, Adam Sandler, Christina Applegate, David Spade, Dan Aykroyd, Bo Derek, Molly Shannon, Jon Lovitz, Jay Mohr en Tom Arnold, die allen hun geweldige liefde en bewondering voor de “human fireball” (- David Letterman) die Chris Farley was uitspreken. Daarbij komen ook z’n broers en vrienden aan het woord, wat het eigenlijk nog vreemder maakt dat je dus maar weinig te weten komt over wie Farley nu echt was. Zou het zo zijn dat hij enkel bestond in z’n karakters/typetjes, dat hij altijd een rol speelde, ook bij z’n vrienden en familie..? Een beetje zoals het gevoel dat de geweldige documentaire The Life and Death of Peter Sellers (letterlijk) oproept: dat hij zich altijd achter een typetje verschuilde en daardoor zelf ook niet goed wist wie hij was?

Voor de filmmakers lijkt het zo klaar als een klontje dat Farley ook als volwassene nog altijd vrij wanhopig de goedkeuring van iedereen om hem heen zocht, en dat hij daarom overal ‘full force’ in vloog, in zowel z’n werk als in z’n drank- & drugsgebruik én vreetfestijnen. Een interview bij David Letterman toont inderdaad een zeer verlegen en onzekere Farley, die z’n gekheid waarschijnlijk ook inzette als muurtje waarachter hij zich kon verschuilen. Veel meer dan dat hij verlegen was bij vrouwen, altijd de goedkeuring van anderen zocht, zichzelf vaak naar beneden haalde als “Fatty fall down” en geloofde in de goedheid van de mens, dat krijg je niet. Maar zoals ik al zei: zeker voor fans zullen de vele stukjes uit z’n optredens flink wat glim- en zelfs schaterlachen veroorzaken, en dat is voor velen waarschijnlijk al genoeg.

I Am Chris Farley-recensie: nostalgisch herinneringen ophalen aan deze komedie-gigant, maar wie was hij nou écht?

‘Belushiaans’
Want ook al lukt het dus niet om door deze documentaire echt een beter beeld van de persoon Chris Farley te krijgen, het wordt wel duidelijk dat z’n ster zo heftig straalde dat Saturday Night Live-veteranen als Mike Myers en Jon Lovitz vrij snel door hadden dat ze hem beter konden omarmen dan trachten met hem te strijden om de spotlight, want in Farleys hoogtijdagen bij SNL was dat voor Myers en Lovitz een niet te winnen strijd. Er gaat zelfs iemand zo ver dat hij hem de John Belushi van de jaren 90 noemt. En wederom toch een kanttekening, want de emotie waarmee Bob Saget over Farley vertelt – je ziet bijna de tranen in z’n ogen springen als hij het over hem heeft – dat duidt toch wel op méér. Lijkt alsof Saget wel wat meer over hem (en z’n drank- & drugsgebruik) wist dan wat de makers in de documentaire hebben gestopt. Even dacht ik nog dat de drugsverhalen er bewust uitgelaten zijn doordat het een TV-documentaire is en men in Amerika (op sommige zenders) niet zo vrij over drugs kan/mag/durft te praten als “the land of the free” zou doen vermoeden. Maar deze docu heeft toch ook in de bioscoop gedraaid daar, dus die vlieger lijkt niet helemaal op te gaan.

Persoonlijke link…
Kort nog even een mogelijk totaal onnodige persoonlijke (en ‘nerderige’) noot, maar dat toont wel waarom Farley mij altijd extra bij is gebleven. Ik kreeg in juni 1997 namelijk m’n eerste ‘volwassen’ baan bij een online-marketing-bedrijf. Internet was toen nog iets specialer dan nu, en omdat ik op de hoogte moest zijn van de nieuwste ontwikkelingen had ik ook een account in een virtual reality-wereld genaamd Active Worlds (wat dus nog steeds bestaat!). Daar kon je met wat gepixelde poppetjes doorheen wandelen, en dan kwam je ook andere gebruikers van over de hele wereld tegen. Ik liep daar op 18 of 19 december 1997 dus ook wat in rond te banjeren, toen ik ineens op een billboard, gesponsord door CNN, de mededeling zag dat Chris Farley was overleden. Eén klik bracht me uit die VR-wereld naar de site van CNN, waar inderdaad het nieuwsbericht stond dat hij op 18 december was overleden aan een drug-overdosis. In deze tijd mogelijk wat triviaal, maar in die tijd zorgde het er dus wel voor dat zijn dood nóg onwerkelijker aanvoelde. Toch jammer dat ik niets van dat onwerkelijke weg heb kunnen nemen door het zien van deze docu, want het waarom achter al die zelfdestructie blijft toch wat ongewis…

Final credits
Maar laat ik niet al té negatief eindigen. Ook al biedt de documentaire weinig nieuw inzicht, het feit dat er nóg een medium is gecreëerd waar veel van Farleys beste performances op te vinden zijn is nooit verkeerd. Wil je dus nogmaals genieten van die enorme hoeveelheid energie en een motoriek die echt niet bij z’n lichaamsbouw paste, dan moet je deze documentaire zien. En wat ook erg leuk is, is dat één van Farleys beroemdste typetjes – zie de filmstill hierboven – “motivational speaker Matt Foley” (een karakter wat hij overigens in z’n tijd bij Chicago’s Second City-komediegroep al creëerde), dus gebaseerd is op iemand die ook aan het woord gelaten wordt. Met de echte Matt Foley lijkt het echter wat beter afgelopen te zijn, want hij woont niet meer “…IN A VAN, DOWN BY THE RIVER!“, maar hij lijkt inmiddels vrij gelukkig. Als priester!

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt3910602

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *