Pumping Iron (1977)

En ik maar denken dat het enkel door Arnolds fysieke ‘kwaliteiten’ kwam dat hij ooit de grootste actieheld van het witte doek kon worden. Uit deze documentaire blijkt echter dat het vooral z’n gruwelijke zelfvertrouwen was, vermengd met een schijnbare kwajongensachtige vriendelijkheid, dat hem na z’n carrière als bodybuilder het meeste heeft geholpen. Dat maakt Pumping Iron ineens een stuk interessanter dan de titel en filmposter doen vermoeden. Dát, plus ’t feit dat de documentaire best goed in elkaar zit en inmiddels een aardige cultstatus heeft bereikt…

Deze documentaire toont de voorbereidingen van een aantal bodybuilders op de Mr. Universe- en Mr. Olympia-wedstrijd in Pretoria, Zuid-Afrika, ergens in 1975. Schwarzenegger was toen 28 en al vijf jaar de koning in die wereld. Hij ging voor z’n zesde Mr. Olympia-verkiezing (de meest prestigieuze van de twee), en wat Pumping Iron laat zien is dat het meer vergt dan enkel GRUWELIJK VEEL SPIEREN om zo’n wedstrijd te winnen. Vooral Schwarzenegger toont dat het speels intimideren van je tegenstanders net zo belangrijk is, en daarin is hij erg uitgekookt. Dat is vooral bijna zielig voor de wat sullige gigant Louis Ferrigno, die qua fysiek mogelijk imposanter was dan Schwarzenegger, maar door z’n gedeeltelijke doofheid en wat domme uitstraling een vrij makkelijke ‘prooi’ was voor het über-alfa-mannetje dat Arnie was.

Ik moet een kleine kanttekening plaatsen bij bovenstaande alinea, want het intimideren door Schwarzenegger kan ook deels een editing-trucje van de filmmakers zijn. Vooral één van de laatste scènes past namelijk niet echt in het geschetste beeld van de opgepompte brok zelfvertrouwen. Een andere verklaring is dat Schwarzenegger écht een ontzettend geschikte kerel was (en is?), maar dat wil ik niet voor 100% geloven. Ook al waardeer ik z’n open- en eerlijkheid in de film zeker wel, de reden die hij opgeeft om niet naar z’n vaders begrafenis te gaan doet ook een egoïsme vermoeden dat vrijwel geen grenzen kent. Maar mogelijk dat dat één van de bijwerkingen van de steroids was…?

Ja, dat is een onderwerp dat helemaal nergens aan bod komt. We zien Ferrigno – die jij als Lou Ferrigno natuurlijk kent als de voor mij enige echte Hulk (uit de TV-serie) – in één shot wel flink wat pillen slikken, maar mogelijk dat het gebruik van middelen die inmiddels ‘illegaal’ zijn in die tijd nog algemeen geaccepteerd werd. Dat dát ook de reden is dat er in de documentaire helemaal niet op ingegaan wordt. Ik train namelijk zelf ook drie keer in de week, en in de sportschool geldt de opvatting over supplementen, dat “als het legaal is, dan werkt ’t niet“.

Ik kreeg de tip voor deze documentaire een tijd geleden, en ben blij dat ik ‘m gezien heb. Niet dat ik fan ben van veel te gespierde mannen, want dat narcisme voelt wel wat ‘verwijfd’ aan, to be honest. Maar ik moet ook toegeven dat het zien van vooruitgang in de vele spiegels op m’n eigen sportschool toch ook wel motiverend werkt. En als je dan vijf uur per dag traint om je lichaam in de perfecte vorm te krijgen (want ondanks die steroïden moet je nog altijd wel fu*%$ng zwaar trainen), dan kan ik ook wel begrijpen dat je hier als professionele spierbundel aan verslaafd raakt. Zeker als dit een gevoel oproept dat te vergelijken is met klaarkomen, zoals Arnie zegt. Ik weet alleen niet wat al die supplementen met de kwaliteit van je seksleven doen…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0076578

Een antwoord op “Pumping Iron (1977)”

  1. Haha! Ik weet al heel lang dat deze docu bestaat maar dacht ook altijd dat ’t gewoon een of andere bodybuilding docu was dus heb er nooit naar omgekeken. Nu wil ik ‘m ineens heel graag zien en heb ‘m meteen maar besteld. Ben benieuwd. :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *