Anvil! The Story of Anvil (2008)
Ergens tegen het eind van de documentaire zegt Slash (die van Guns ‘N Roses ja) iets treffends: “How many bands stay together for 30 years? You’ve got the Stones, the Who, and Anvil.”
Natuurlijk heb jij nog nooit van ze gehoord, want wie wel? Nou, in het begin van deze docu zie en hoor je Lars Ulrich (Metallica), iemand van Slayer én iemand van Anthrax zeggen dat Anvil wel een hele grote invloed op de metal-scene heeft gehad zo’n 20-30 jaar geleden, en dat eigenlijk niemand snapt waarom ze nooit zijn doorgebroken…
Meteen effe het enige minpuntje aan de docu Anvil! The Story of Anvil: in het begin weet je niet of je deze uitspraken serieus moet nemen. Ik kreeg wel heel even een This is Spinal Tap-gevoel, maar Anvil! The Story of Anvil is toch zeker geen mockumentary. Als ik achteraf deze docu met een andere zou moeten vergelijken, dan zou ik eerder aan American Movie: The Making of Northwestern denken. Want hoe lang hou je een passie vol, als je er jarenlang, nee: decennialang geen succes mee boekt…?
Nou, in het geval van Anvil: zo’n 35 jaar..!
Op 14-jarige leeftijd besluiten Steve “Lips” Kudlow en Robb Reiner (nee, niet de regisseur van This is Spinal Tap, A Few Good Men, Misery, e.v.a.) dat ze tot hun sterfbed zullen ‘rocken’. Natuurlijk maakt iedereen wel zo’n puberale beloftes, maar in het geval van Anvil blijft het daar niet bij. Want op hun 51e zijn ze nog altijd bezig om geld bij elkaar te sprokkelen voor hun 13e album, terwijl ze zo’n 25 jaar geleden toch wel optraden op festivals, samen met Jon Bon Jovi, Metallica, Anthrax én Slayer. Maar waar ging het dan mis…?
Nou, waar het mis ging wordt niet echt verteld, want als de mannen dat hadden geweten, dan was het mogelijk niet misgegaan. Misschien dat ze gewoon net de verkeerde manager (manager?) hadden, dat ze als Canadezen nét te netjes waren, of dat ze op het verkeerde moment door wilden breken. Maar daar gaat de documentaire niet over. Het belangrijkste is dat je ook op je 50e nog kunt dromen van je grote doorbraak, of dat nu gaat lukken of niet, of mensen je nu zielig gaan vinden of niet, het is jouw passie..!
Het mooie aan deze documentaire is dat je tóch mee gaat voelen met de mannen, ook al zie je dat de kans dat er ooit nog succes gaat komen elk uur afneemt. Het optimisme van vooral Lips komt het beste tot uiting in een quote na een slecht verlopen tour door Europa, opgezet door één van hun grotere fans: “Everything on the tour went drastically wrong. But at least there was a tour for it to go wrong on.”
Ja, gave documentaire, als zijn de quotes op de poster (zie hierboven) wel wat aan de ‘grote’ kant. En als je niet van metal houdt, ben niet bang, want er wordt volgens mij geen enkel nummer in z’n geheel gedraaid ;-) .
Oh ja, de docu is gemaakt door Sacha Gervasi, een zware Anvil-fan, maar ook één van de schrijvers van The Terminal (ja, die met Tom Hanks).