Lang geleden dat ik zo hard moest huilen na het zien van een film. Mogelijk was de reden daarvoor wat ‘breder’ dan enkel het zien van deze film (door een lichte buikgriep was ik emotioneel wat ‘labieler’ volgens mij), maar wat maakte deze film me verdrietig over de slechtheid van sommige mensen zeg. Ik schrok ook een beetje van het feit dat de film mij liet voelen (of denken?) dat racisten van mij allemaal direct…
Het valt me op dat dit de tweede film in korte tijd is die schrijver-regisseur Sean Anders schreef, en waarbij ik nogal wat waardering voel voor de manier waarop hij domheid weet neer te zetten. Die andere film is Dumb and Dumber To, maar deze Horrible Bosses 2 heeft ie ook zelf geregisseerd. Dat regisseren hem iets minder af gaat dan schrijven blijkt wel uit z’n filmografie, maar in beide zit wel degelijk een stijgende…