Ja, The French Dispatch is zeer duidelijk een Wes Anderson-film. Maar misschien wel té duidelijk? Het is ook een hommage aan journalisten met lef (vooral die van The New Yorker in de jaren 50/60), een ode aan verhalen vertellen, met een knipoog naar de Nouvelle Vague. De film zit echter ook zó vol met Andersons (soms aandoenlijke, soms over-aanwezige) poppenkaststijl, met ontzettend veel leuke beeld- en taalvondsten, dat het niet raar is als je de…
Jordan Peele toont met Us met gemak dat hij de interessantste nieuwe horrorregisseur in jaren is. Net als met Get Out maakte hij ook deze keer geen simpele shock-horror (zoals Saw of The Nun), en ook geen mega-enge-maar-wel-f-in’-goede horror (denk Hereditary), maar een creepy thriller die anderhalve week na het zien nog altijd in m’n hoofd zit. Waar ik vooraf nog ‘bang’ was dat de film veel te eng zou zijn, viel dat gelukkig wel mee…
Toch wel één van de meer opmerkelijke films van het jaar, deze nieuwe van Ruben – Turist, Involuntary – Östlund, waarin hij meer dan alleen de kunstwereld fileert. Mede gezien het licht ongemakkelijke gegiechel in de zaal durf ik wel te beweren dat Östlund de gehele westerse maatschappij een spiegel voor wil houden, en de film is bij vlagen wederom pijnlijk en soms zo spannend ongemakkelijk dat ik zelf een keer naar het scherm wilde…