Ik verschuil me wel vaker achter ’t zinnetje “…één van de lastigere films om te recenseren“, en ik voel ‘m nu ook weer opkomen, ware het niet dat ik drie dagen later nog altijd behoorlijk geïntrigeerd ben door deze nieuwste van David – A Dangerous Method, Videodrome – Cronenberg, en dat is een steeds groter compliment aan ’t worden. Want naast ’t feit dat Cronenberg zeer gedurfd zo’n risicovolle film aflevert, die het publiek zeker…
Eén van de grotere verrassingen van dit jaar, deze driedelige Britse miniserie met drie totaal verschillende onderwerpen en individuen, gezet in een zeer nabije maar technologisch nét iets verder gevorderde toekomst. Elke aflevering heeft een andere cast en regisseur en een compleet ander onderwerp, maar allemaal met eenzelfde ’techno-paranoia’ gevoel. Dat maakt deze tv-miniserie heerlijk scherp, en dan is ie ook nog ontzettend goed geschreven… Het knappe aan de scenario’s van journalist en tv-presentator Charlie…
Eigenlijk had ik weinig zin in wéér ’n nieuwe Spider-Man-film, mogelijk omdat in m’n herinnering Spider-Man 3 nogal tegenviel. Ik had de trailers dan ook aardig vermeden, en vond ’t verhaal ook wat verdacht, aangezien ik ’t voorgevoel had dat Peter Parkers spinnenbeet misschien vooropgezet was, en dat was in de ‘originele’ Spider-Man uit 2002 helemaal niet ’t geval. Maar ik had dus niet alleen de verkeerde veronderstelling qua verhaal (niks geen prequel of sequel), m’n…
Deze film had op geen slechter moment in de sneak kunnen komen dan op de dag nadat ik het prachtig pijnlijke De rouille et d’os zag: een niet-romantisch maar o zo aangrijpend liefdesverhaal met gebroken en subtiele karakters dat zó realistisch werd gebracht dat het pijn deed. The Five-Year Engagement is vrijwel compleet ’t tegenovergestelde, waardoor ik de hele film aan die Franse film zat te denken. Ondanks de aanwezigheid van a shitload aan herkenbare gezichten in…
Ik denk dat ik er goed aan doe om zo snel mogelijk deze recensie te schrijven, want hoe langer ik wacht, des te groter de kans dat m’n praise voor deze film ongeloofwaardige vormen aan gaat nemen, want wát een prachtige, menselijke, pijnlijke maar ook o zo mooie film is dit zeg. En dan begint en eindigt de film ook nog met een nummer van Bon Iver. Ja, deze gaat erg lang blijven hangen… De rouille et…
De reden dat deze film in Nederland nog altijd niet/nooit is uitgebracht is waarschijnlijk vrij ingewikkeld, net zoals het recenseren van deze documentaire ongelooflijk lastig zal worden. Toen de film in Amerika uit kwam ging iedereen er vanuit dat men écht naar het heel snel afglijden richting zeer diepe afgrond van de Oscargenomineerde acteur Joaquin Phoenix zat te kijken, maar ook toen heerste er al wat twijfel, want mogelijk was het wel nep. En na…
Het opzettelijk eenvoudige verhaal van Joost van Ginkels debuutfilm is een gedurfde keuze, maar dat levert, in combinatie met ’t gegeven dat de hoofdpersonen in gebarentaal met elkaar dienen te communiceren, wel flink wat ruimte voor eigen interpretatie op. Versterk dat met prachtige cinematografie en een paar geweldige locaties en ’t levert in elk geval een verrassende en opmerkelijke Nederlandse film op, die mijn kritiek, dat er in Nederland weinig risicovolle films worden gemaakt, nogal ondermijnt……
Dat deze film na een roulatie in het sneak preview-circuit de bioscopen vrijwel niet haalde maar ergens in augustus op DVD zal verschijnen verbaast me niet echt, ondanks de vrij aantrekkelijke cast. Naast Paul – Our Idiot Brother – Rudd en Jennifer – Horrible Bosses – Aniston zien we namelijk ook Alan – Flirting with Disaster, M*A*S*H – Alda, Malin – Happythankyoumoreplease – Akerman en alleskunner Justin – Mulholland Drive – Theroux voorbij komen. Maar…
Oslo, 31. august is een behoorlijk indrukwekkende en poëtische film over depressiviteit, die me een stuk dieper raakte dan ik vooraf verwachtte. Gelukkig ben ik nooit zó depressief geweest als Anders in deze film, alhoewel de ‘dramatist’ in mij aardig ver mee kon gaan in zijn verhaal. En ondanks dat ’t verhaal gebaseerd is op ’n boek uit 1931 – Le feu follet van Pierre Drieu La Rochelle, in 1963 al verfilmd door Louis Malle –…
La délicatesse is een vrij lastige film om te plaatsen, omdat ik er ten eerste zeker niet negatief over wíl zijn – o.a. vanwege Audrey Tautou’s nog altijd ongelooflijke aantrekkingskracht, en zeker ook vanwege ’t brede ‘bereik’ aan emoties dat voorbij komt – maar ook omdat het qua opzet eigenlijk een chick flick is en ik niet weet of dat wel de primaire doelgroep van het oorspronkelijke boek was. Ik denk namelijk dat deze film…
The Invader is het lange-speelfilm-debuut van beeldend videokunstenaar Nicolas Provost, en deze Franstalige Belg toont ook weer aan dat onze zuiderburen zoveel ‘verder’ in cinema zijn dan wij. Na een geweldige openingsscène (zie trailer) maakt hij een poëtisch drama dat het genre “vluchtelingendrama” in een heel ander daglicht zet. Maar juist door deze film in ’n genre te willen stoppen mis je mogelijk iets van de rijkheid van dit kunstwerk(je). De film opent met de…
Helaas, waar ik behoorlijk hard moest lachen om het eerste deel, die over-the-top ‘fout’ was, daar gaan ze met dit tweede deel aardig de mist in. Blijkt dus toch lastig om de juiste balans tussen quatsch, siliconen, verhaal en horror te vinden. Je kunt dan ook beter het eerste deel nog een keer kijken, dan dat je geld uitgeeft aan deze. Ondanks de aanwezigheid van good old Gary Busey én David – The Hoff – Hasselhoff……