Hoe start je een review van een film waarbij jouw verwachtingen nogal bepalend lijken te zijn voor je beleving? Zal ik maar direct zeggen dat mijn hoge verwachtingen behoorlijk in de weg zaten, want voordat de film begon dacht ik al na over het schrijven van deze zinnen. Ik hoopte iets als “Naast de beste actiefilm van het jaar ook één van de betere romantische komedies…” te kunnen schrijven – na het horen van veel…
Ridley Scott komt met Alien: Covenant niet alleen qua naam weer dichter bij de ‘klassieke’ Alien-films, maar zeker ook qua sfeer. Daarnaast ook qua chronologie, waarmee Covenant (gelukkig?) weer een stuk meer een bloederige film is geworden en wat minder filosofisch, alhoewel er zeker een best vette invulling wordt gegeven aan de herkomst van al die xeno-, neo- en protomorphs. Ik denk alleen dat deze duidelijke sequel op Prometheus ‘nieuwkomers’ in de Alien-wereld te weinig biedt, terwijl…
Een belangrijk deel van de reden waarom ik redelijk pissig de zaal verliet na het zien van deze verfilming van Dave Eggers’ bestseller was dat een belangrijk onderwerp als dit juist een goede film verdient. Regisseur James Ponsoldt maakte mijn nummer 1-film van 2015 (The End of the Tour) en verraste eerder ook al met The Spectacular Now, maar hier slaat ie de plank zó mis, dat ik nog altijd lichtjes twijfel of ik nou iets…
De grens tussen TV en film wordt steeds dunner: franchises gaan steeds meer op TV-series lijken, terwijl sommige TV-series qua production value al zeker niet meer onder doen voor film. De economische term hiervoor is “marktpenetratie“, en dat is wat ik ontzettend voelde toen ik Unlocked keek: dit is gewoon een uitgebreide aflevering uit een 24-achtige serie, waarbij je gedurende de film dus al begint te voelen dat het verhaal waarschijnlijk niet bevredigend ‘rond gemaakt’ zal…
Gelukkig verschijnt er toch elk jaar nog wel zeker één originele horrorthriller, en ik verwacht dat er dit jaar voor mij geen film in dat genre meer over Get Out heen zal gaan, het regiedebuut van acteur en Obama-imitator Jordan Peele. Vanaf het allereerste shot weet je al dat dit een onafhankelijk gemaakt film is, wat in dezen dus vooral inhoudt dat er nergens concessies zijn gedaan om het grote publiek te pleasen, maar wat waarschijnlijk ook…
Had ik me net over het behoorlijke disrespect heen gezet, dat ze na de dood van Paul Walker tóch nog doorgingen met deze franchise (juist ook vanwege het mooie afscheid van hem aan het eind van het zevende deel), komen ze nu met een achtste deel dat de originele succesformule van ‘babes & racing‘ steeds verder los lijkt te laten. The Fate of the Furious, zoals ie officieel heet, begint zich met wat opzichtige plotlinks…
Films over onze geest, ziel, identiteit en/of menselijke individualiteit spreken mij sowieso altijd extra aan (denk ook aan Moon en Ex Machina, to name a few), en mede omdat ik begin jaren 90 ook best fan was van Manga-films als de Urotsukidôji-trilogie en Akira, was ik aardig benieuwd naar deze westerse adaptatie van misschien wel de bekendste Manga-comic-serie. Nu heb ik niet de bagage van die eerste verfilming uit 1995 (die ik dus gemist heb toentertijd),…
Bekijk Life als een vette en bij veel vlagen gruwelijk spannende science-fiction horrorthriller over het vinden van buitenaards leven, maar verwacht filosofisch weinig interessants. Ook al wordt er opzichtig gehint naar de kans dat ‘we’ door deze vondst iets leren over “life’s nature, its origin, and maybe even its meaning“. Naar het einde toe lijkt echter dat het schrijversduo achter Zombieland, G.I. Joe: Retaliation en Deadpool steeds duidelijker begon te beseffen dat ze in essentie niet…
Zo rustig als de film begint, zo emotioneel groots eindigt deze indrukwekkende Peruaanse film over iemand die maar moeilijk in het reine komt met z’n verleden in het leger dat streed tegen de maoïstische guerrillabeweging Lichtend Pad. Winnaar van talloze internationale filmprijzen deed één scène in deze debuutfilm me zelfs even denken aan dé scène in Manchester by the Sea, waarvoor Casey Affleck terecht de Oscar won. Al is/blijft het in Magallanes mogelijk nóg grijzer… Waarschijnlijk kunnen wij…
Door het succes van de TV-serie The Walking Dead zijn zombies wel wat ‘gemeengoed’ geworden, dus mogelijk is het daarom nóg verfrissender dat deze Koreaanse zombiefilm een beetje als ‘klassiek Romero’ aanvoelt qua maatschappijkritiek. Al zie je in de snelheid waarmee de zombies onze protagonisten achtervolgen wel het energieke animatieverleden van regisseur Yeon Sang-Ho. Alle klassieke ingrediënten worden netjes opgediend, waarbij een vader-dochter-relatie het hart van het verhaal vormt, en dat werkt allemaal verrassend goed. Minder…
Zeer losjes gebaseerd op de Bre-X Minerals-zaak uit de jaren 90 van de vorige eeuw vertelt Gold over een apart avontuur in de Indonesische jungle én op Wall Street, maar met zoveel twists & turns dat je je als kijker nogal beetgenomen voelt. En ook al past dat thematisch gezien wel bij wat de regisseur van onder andere Syriana wil vertellen, in mijn ogen wordt de flinke potentie van dit verhaal – wat in het beste geval…
James Mangold heeft een aardig divers oeuvre, want waar hij ooit begon met serieuzere films als Heavy, Cop Land en Girl, Interrupted, legde hij zich daarna toe op het romantische Kate & Leopold, de interessante thriller Identity, de Johnny Cash-biopic Walk the Line en de vette western 3:10 to Yuma. Daarna ‘redde’ hij voor mij het Wolverine-karakter reeds in The Wolverine (na het zwaar tegenvallende X-Men Origins: Wolverine), dus heel verwonderlijk is het mogelijk niet dat deze…