How Do You Know (2010)

Love it or hate it, lijkt het credo voor How Do You Know te zijn. Ik behoor grotendeels bij de eerste categorie, en was dan ook best verbaasd over de grote hoeveelheid slechte reacties op IMDb. Ook al begrijp ik dat romantische komedies, die ook nog iets intelligenter willen zijn, vaker dit soort tegenstrijdige reacties oproepen. En misschien was ik wel betoverd door Reese Witherspoons blauwe ogen of kon ik me net iets te goed…

2 Days in Paris (2007)

Een jaar of wat geleden las ik ergens dat elke regisseur en acteur die met Julie Delpy samenwerkt op één of andere manier wel kortstondig verliefd op haar wordt. Dat was in een artikel over Before Sunrise en Before Sunset, waarin Delpy samen met Ethan Hawke respectievelijk in Wenen en Parijs over de liefde en het leven praat (en langzaam ook verliefd wordt in Wenen). Nu heeft Delpy zelf een film geregisseerd, waarin ze ook…

Bad Teacher (2011)

Check de trailer en je weet exact wat voor film Bad Teacher is. En ondanks de geringe hoeveelheid verrassing in het verhaal moet ik net zo eerlijk toegeven dat ik best hard gelachen heb. Natuurlijk komt dat door de ongeremde grofheid van het taalgebruik van de nog altijd erg fijne Cameron Diaz (ze is bijna 39!), die hier toont als lead actress een komedie te kunnen dragen. Daarnaast is regisseur Jake Kasdan geen groentje meer,…

It’s Kind of a Funny Story (2010)

Aangeraden door een vriendin die vertelde wel zes keer te hebben gehuild bij een film met in een grote bijrol Zach – The Hangover, Between Two Ferns – Galifianakis (ja, in één keer goed ;)), gemaakt door het regieduo achter het pijnlijke maar mooie Half Nelson, maar eigenlijk toch ook wel een beetje een grappig verhaal, zoals de titel doet vermoeden. En ja: ik vond het een zeer fijne en aangename ‘American indie’ over een…

(Untitled) (2009)

Een satire op de kunstwereld die zowel Halbe Zijlstra als de meest wereldvreemde kunstenaar kan steunen in zijn/haar mening verdient alleen daarom al complimenten. Dat de film nergens echt een duidelijk standpunt met een paplepel ingeeft kun je als zwaktebod zien (dat zal ook wel de vrij lage 6,1 op IMDb verklaren), maar ik bleef misschien daarom wel tot het einde erg geboeid. Door nergens voor de makkelijke oplossing/satire te kiezen, maar juist iedereen in…

Never Let Me Go (2010)

Okay, ik zit me dus letterlijk af te vragen of ik wel een recensie kan schrijven die genoeg eer doet aan de subtiliteit die Mark Romanek in Never Let Me Go aan de dag weet te leggen. Alles wat ik schrijf voelt al snel als een olifant in die spreekwoordelijke winkel. Misschien is een feit dan wel het ‘veiligste’: Never Let Me Go zal aan het eind van het jaar zeker in mijn top 10…

Tangled (a.k.a. Rapunzel – 2010)

Zoals ik in m’n vorige review meldde had ik afgelopen zondag één of andere irritante hoofdpijn, waardoor ik niet echt kon genieten van de prachtige film die Poetry echt wel is. Toen ik ’s avonds een andere film wilde kijken had ik dan ook zin in makkelijk vermaak, en werd ik bij de videotheek getipt op Rapunzel, in Amerika verschenen als Tangled. De grootste reden voor het aanraden was dat ik de rest van de…

Io sono l’amore (a.k.a. I Am Love – 2009)

Shit, Tilda Swinton begint een beetje Meryl Streep-proporties aan te nemen. Ik heb het namelijk jarenlang ‘lastig’ gevonden om naar mevrouw Streep te kijken, puur vanwege een rol die ik haar zo geweldig zag spelen – en die me zo aangreep – dat ik haar lange tijd ook als actrice niet ’trok’. Tilda Swinton speelt in Io sono l’amore de rol van ‘geïmporteerde’ moeder in een Italiaanse familie zó geweldig, dat ik haar lange tijd…

The Adjustment Bureau (2011)

Yes, Philip K. Dick heeft een behoorlijk interessant kort verhaal geschreven (The Adjustment Team), waarop de schrijver van Ocean’s Twelve en Bourne Ultimatum zijn regiedebuut heeft gebaseerd. En ik moet zeggen: hij levert een best intrigerende film af, die zich voor 90% erg bevredigend laat voortbewegen, maar toch net de juiste scherpte mist, if you ask me. Nét… Matt Damon speelt congreslid David Norris, op het punt om senator van de staat New York te…

Just Go with It (2011)

Serieus: ik heb twee keer getracht in slaap te vallen tijdens deze film. De enige reden dat het me niet lukte was dat er een paar erg leuke grappen in de film zitten, waardoor de overige sneak-bezoekers me ‘wakker lachten’. Want zonder dat ik iets over de film vertel weet jij al hoe deze af gaat lopen… Misschien is dit wel de 100%-tegenpool van het geweldige Blue Valentine. Met andere woorden: onrealistisch, gruwelijk voorspelbaar, nog…

Blue Valentine (2010)

Damn, wat een ontzettend goede film is dit zeg..! En de perfecte tegenhanger voor zoete (Hollywood) romcoms die een ‘perfecte’ wereld idealiseren en waardoor veel mensen op zoek gaan naar het onmogelijke in hun eigen relatie. Of zou Carl Jung hier iets heel intelligents over weten te melden? ;) Inderdaad: ik weet dat ik zelf ook nogal gevormd (misvormd?) ben door de grote hoeveelheid conventionele films die ik kijk/gekeken heb. Natuurlijk is escapisme erg fijn…

Les amours imaginaires (2010)

Xavier Dolan is nu 21, won met z’n debuutfilm (J’ai tué ma mère) twee jaar geleden maar liefst drie prijzen in Cannes, en maakt nu ook behoorlijk indruk met het ‘hippe’ Les amours imaginaires, over een driehoeksverhouding tussen begin-twintigers. Had ik al gezegd dat ie pas 21 is…? Les amours imaginaires vertelt het verhaal van de vrienden Francis en Marie, beide ‘infatuated‘ door Nicolas, een “zelfvoldane Adonis” waar ze hun ogen niet van af kunnen…