22 mei (2010)

Het zou wat van ‘krantenkopgeilheid’ getuigen als ik zou zeggen dat een film over een bomaanslag in een Belgisch winkelcentrum blew me away. En uiteindelijk deed 22 mei dat ook niet, want de film is – ondanks grote thema’s als schuld, pijn, vergeving – veel te ‘persoonlijk’ om dat wegblazen nodig te hebben. Ik denk er alleen aan, omdat ik vrijwel de gehele film erg diep in de film zat, wat mijn kijkervaring enorm en…

Super (2010)

Aan het begin van Super is Frank (Rainn Wilson – Dwight uit de The Office US) getrouwd met Liv Tyler, en dan heb je al door dat je niet teveel realisme moet verwachten in de rest van de film. Maar dat het zo’n enorme mash-up van genres zou worden, dat kun je alleen verwachten als je weet dat regisseur James Gunn niet alleen eerder doorbrak met Slither, maar daarvoor ook nog eens voor Lloyd Kaufmans…

Submarine (2010)

Vanaf de eerste scène is het al duidelijk dat dit een leuke, creatieve en quirky dramedy gaat worden. Als de voice-over van hoofdkarakter Oliver Tate ons net licht ironisch duidelijk heeft gemaakt dat de (enige) reden waarom we ’s ochtends uit bed komen is dat we ons willen definiëren als een individu, maakt de camera een zoom-in naar het hoofd van Oliver. Tijdens de zoom ‘jumpt’ ie echter een paar keer, en net vóór het…

Jack Goes Boating (2010)

Er zit iets ongemakkelijks aan Jack Goes Boating. Ik zou het uit willen leggen als “eerlijkheid” (denk uncomfortable silences), maar kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die het “saai” noemen, of nog teveel leunend op de theaterachtergrond van het verhaal. Het meer dan geweldige en schaamteloze acteerwerk en de subtiele regie van Philip Seymour Hoffman (z’n debuut!) zorgde er bij mij echter voor dat ik nog altijd met een ietwat ongemakkelijk, maar wel…

Leaves of Grass (2009)

De eerste keer dat ik deze film zag was ik meer dan zeer aangenaam verrast, maar toen ik ‘m afgelopen zondag voor de tweede keer zag moest ik m’n “9” wel wat bijstellen. Als ik cijfers zou geven zou ik op een 7,8 uitkomen denk ik. Maar zo ongenuanceerd wil ik niet zijn, vandaar onderstaande alinea’s ;). Het opmerkelijkste aan Leaves of Grass is de dubbelrol van Edward Norton als Billy en Brady Kincaid. Dat…

Damnation Alley (1977)

Hahaha, ondanks de voor die tijd zelfs gruwelijk slechte visual fx kon ik deze post-apocalyptische roadmovie níet afzetten. Misschien wel vanwege ’t hoge ‘camp’-gehalte, de absurde ontknoping en de gigantische schorpioenen. Of zou het de aanwezigheid van George – Breakfast at Tiffany’s, The A-Team – Peppard (mét sigaar, pré-The A-Team!) en Jan-Michael – The Mechanic, Airwolf – Vincent zijn geweest, of de underdog-charme van de onmogelijkheid om tegen die andere science-fiction film van dat jaar op…

Pina (2011)

Wim Wenders en Pina Bausch zijn schijnbaar decennia lang vrienden geweest, en met Pina toont Wenders aan dat hij z’n enorme cinematische talent perfect gekoppeld heeft aan zijn vriendschap voor Bausch. Hij brengt de choreografieën van Bausch niet alleen in beeld zoals alleen een soulmate/vriend dat kan doen, hij is ook één van de eersten die 3D op een positieve manier inzet in een live action film. Natuurlijk is er op een podium mogelijk makkelijker…

Where the Buffalo Roam (1980)

Een paar maanden geleden zag ik Gonzo: The Life and Work of Hunter S. Thompson. Toen ik daarna wat dingen over Thompson opzocht kwam ik natuurlijk direct bij het geweldige Fear and Loathing in Las Vegas uit, maar ook bij deze mij onbekende film met Bill Murray en Peter Boyle met de welluidende naam Where the Buffalo Roam. Omdat ik de twee eerstgenoemde films zo geweldig vond moest ik deze natuurlijk ook zien. Zo gezegd…

The Naked Kiss (1964)

Wow, wat een aparte en scherpe film was dit. Ik heb ‘m een paar dagen geleden gezien, en m’n herinnering eraan is deels dream-like (omdat er zoveel rare maar indrukwekkende dingen gebeuren en ik ‘m ’s avonds laat keek), deels nachtmerrie, maar ik voel ook weer hoe overtuigend en mooi een ogenschijnlijk ongeloofwaardige carrièreswitch van de hoofdrolspeelster overkwam. Terwijl dat niet alleen ongeloofwaardig was, maar ook gepaard ging met een behoorlijk campy muzieknummer in de…

2 Days in Paris (2007)

Een jaar of wat geleden las ik ergens dat elke regisseur en acteur die met Julie Delpy samenwerkt op één of andere manier wel kortstondig verliefd op haar wordt. Dat was in een artikel over Before Sunrise en Before Sunset, waarin Delpy samen met Ethan Hawke respectievelijk in Wenen en Parijs over de liefde en het leven praat (en langzaam ook verliefd wordt in Wenen). Nu heeft Delpy zelf een film geregisseerd, waarin ze ook…

Bringing Out the Dead (1999)

Toen Bringing Out the Dead uit kwam in 1999 (0f 2000, ik weet het jaar van release hier niet) zag ik ‘m in de sneak: de totaal verkeerde plek om deze film te kijken. De helft van de zaal was halverwege al vertrokken, en de rest zat te zeiken dat er geen plot in de film zat. Op dat moment was ik zelf cinematisch ook nog minder ‘onderlegd’, en ook al wist ik dat de…

Kiss Me Deadly (1955)

M’n drang om deze klassieke film noir uit 1955 te gaan kijken groeide de laatste maanden behoorlijk. Een vriend vertelde me er al een keer over, en een paar weken geleden las ik iets over de link tussen deze film en QTs Pulp Fiction. Ik was dan ook blij dat ik ‘m afgelopen vrijdagavond dan ook eindelijk kon opzetten. Helaas heb ik ‘m gisteravond (zondag) pas afgekeken, want ik was vrijdag wat te moe. Wat…