Ja, soms moet de boog even volledig ontspannen worden, en daar was het gisteravond nodig tijd voor. Samen met een maat (die vrijwel nooit zin heeft in arthouse-films, en deze zelfs letterlijk naar mij vernoemt (“Oh, zeker weer zo’n Filmofiel-film?“)) en een krat bier vierden we gisteravond het einde van de avondklok. Daarbij wilden we iets opzetten ter afleiding ende vermaak, waarbij opletten niet echt noodzakelijk was. En met Thunder Force kregen we exact de…
Waar ik eergisteren zag hoe Another Round een overduidelijke Thomas Vinterberg-film was, is Riders of Justice overduidelijk een film van de maker van Adam’s Apples: Anders Thomas Jensen. En daar stoppen de overeenkomsten met Another Round zeker niet, want beide Deense films featuren Mads Mikkelsen in de hoofdrol, al is z’n rol hier wel een stuk stoerder. Maar wat mij het meeste opviel, was dat Riders of Justice veel meer óók een psychologisch drama is.…
Net na het zien van deze nieuwste en prachtig vormgegeven Disney-animatie dacht ik: “Ja, meer dan vermakelijk en geweldige visuals, maar is het verhaal niet wat té formule-achtig?“, maar nog geen dag later nuanceer ik dat toch wel graag naar het 100% positieve. Raya and the Last Dragon biedt namelijk niet alleen ontzettend veel ‘family fun‘, maar ook een cultuurrijkdom en vooral flink wat thema’s die zó ‘waar’ zijn, dat mijn (mannelijk?) cynisme die wat…
Wederom een gameverfilming van Paul W.S. – Mortal Kombat, Resident Evil – Anderson, dus dan weet je waarschijnlijk wel al genoeg, want voor originaliteit moet je bij die andere Paul (Thomas) – There Will Be Blood, Inherent Vice – Anderson zijn. Monster Hunter is beetje Mad Max meets Stargate meets Narnia meets Lord of the Rings meets Jarhead meets game-escapisme. Waarvoor Anderson wederom samenwerkte met Milla – Resident Evil, The Fifth Element – Jovovich, die…
Beter bekend als Train to Busan 2 of gewoon Peninsula, is Train to Busan Presents: Peninsula het (logische?) vervolg op de grote Koreaanse ‘snelle-zombies’-hit Train to Busan uit 2016. Qua vermaak een stuk ‘slicker’ dan het origineel, qua originaliteit en vooral motivaties een stuk minder, maar de heerlijke over-the-top-fake-maar-vette autoraces (met CGI als in de allerbeste games) maken dat weer grotendeels goed. Met andere woorden: ik vermaakte me meer dan verwacht met deze film, die…
Christopher ‘King of the Mindfuck‘ Nolan is terug met een film die er alles aan doet om jou met een “WTF..!???“-gevoel de bioscoopzaal uit te laten lopen – ja, dit was mijn eerste bioscoopbezoek sinds begin maart! – maar nog geen anderhalve dag later moet ik concluderen: Tenet is zeker niet Nolans beste film. Versterkt door een ‘Zimmer-imitatie musical score’ voelde behoorlijk veel vrij bekend aan. Om de film kort samen te vatten: denk Interstellar…
Het is nog veel te vroeg om het een nieuw ‘genre’ te noemen, maar Project Power past eigenlijk in exact dezelfde Netflix-koker als The Old Guard: vermakelijke big budget-formule-actie met een licht mysterieuze link, aangeboden met een beetje hap-snap-snack engagement (“met influencer-diepgang” raasde wat door m’n hoofd). En mogelijk had het iets met verwachtingen te maken, maar ik genoot makkelijker (en meer) van deze nieuwe van Jamie Foxx en Joseph Gordon-Levitt, dan van die van…
Ja, The Old Guard is vermakelijk entertainment, overduidelijk (en opvallend) gecast en -maakt met inclusiviteit in het achterhoofd, en lijkt eigenlijk een mix van (en/of jatwerk uit) Assassin’s Creed, Wonder Woman, Logan, Interview with a Vampire en Terminator: Dark Fate (waarbij ik ‘m qua kwaliteit zeker onder Logan en Interview… zou plaatsen, maar ook boven die laatste Terminator-film). Maar de reden dat een collega-recensent zijn oordeel vrij simpel terugbracht tot “X-Men: The Expendables Edition” zit…
De beste manier om van deze simpele komedie-versie van Queen & Slim (met een vleug Date Night en een zoutkorreltje Crazy, Stupid, Love.) te genieten, is door te vergeten dat ie van de regisseur van The Big Sick is, maar juist geregisseerd is door de schrijver van Wet Hot American Summer. Want zonder verwachtingen is The Lovebirds een lekker tussendoortje, waarin veel bekende elementen worden gecombineerd, dat door de vrij aardige chemistry tussen de hoofdrolspelers…
Yes, na het ‘gedoe’ rondom het nuanceren van m’n recensie van Planet of the Humans, had ik even behoefte aan makkelijk vermaak, en precies dát levert Murder Mystery. Zo simpel als de titel klinkt, zo is de film ook. Precies wat ik nodig had, en om het in één zin samen te vatten: Murder Mystery is een lekkere pretentieloze en zelfspottende versie van Knives Out, die ik juist wat te gekunsteld vond. Precies wat je…
Weet je, je hebt Underwater waarschijnlijk al een aantal keren gezien, en ook in betere varianten. Denk aan The Abyss, Alien of The Thing: horrorspanning op een plek waar je eigenlijk niet kunt ontsnappen. En mogelijk lijkt ie wel het meeste op Leviathan,uit 1989, een beetje een vergelijkbare guilty pleasure. Want ik geef het eerlijk toe: ik liet me aardig meevoeren in de spanning van deze lekker simpele formule-invulling, over een onderzees boorplatform op de bodem…
Mede doordat ik aardig genoot van de eerste drie delen van Ip Man, een biografie-franchise over de voormalig Wing Chun-trainer van Bruce Lee, ging ik vol goede moed ook deze ‘finale’-film in. Juist ook omdat ik m’n reguliere afkeer tegen franchises bij de eerdere delen niet voelde, en omdat vooral Donnie Yen de hoofdrol gewoon erg sober en (ogenschijnlijk) authentiek neerzet. Maar nu dit vierde en laatste deel ineens grotendeels gezet is in San Francisco,…