Murder Mystery (2019)
Yes, na het ‘gedoe’ rondom het nuanceren van m’n recensie van Planet of the Humans, had ik even behoefte aan makkelijk vermaak, en precies dát levert Murder Mystery. Zo simpel als de titel klinkt, zo is de film ook. Precies wat ik nodig had, en om het in één zin samen te vatten: Murder Mystery is een lekkere pretentieloze en zelfspottende versie van Knives Out, die ik juist wat te gekunsteld vond. Precies wat je moet verwachten van een Adam Sandler-film, zeker als die gemaakt is door die schreeuwerige acteur (met bos haar) uit de niet al te grappige tv-serie Workaholics.
Het verhaal
Nick Spitz (Sandler) is al vijftien jaar getrouwd met Audrey (Jennifer Aniston), maar van een huwelijksreis is het nooit gekomen. Nick probeert al jaren inspecteur te worden bij de NYPD, maar hij blijft maar falen voor z’n examen. Daar schaamt ie zich voor, dus tegen Audrey doet ie net alsof ie wel inspecteur is. Zo begrijp je direct ook, waarom hij z’n belofte – om z’n vrouw mee te nemen naar Europa – nog nooit heeft kunnen waarmaken. Hij heeft gelukkig net op tijd door dat z’n huwelijk een reddingsoperatie nodig heeft, dus hij doet net op tijd alsof ie al tickets heeft gekocht.
In het vliegtuig naar Málaga proberen ze een wat uitgemolken upgrade-trucje (volledig passend bij de kritiek die de Spaanse VVV op deze film had), maar ze krijgen die upgrade niet. Al blijkt Audrey niet voor één gat gevangen; als ze stiekem de eerste klasse bezoekt, raakt ze in gesprek met de flamboyante en puissant rijke Charles Cavendish (Luke Evans). Charles moet naar een saaie familie-bijeenkomst in hun familievilla in de buurt van Monaco, en nodigt Audrey en Nick uit om hem te vergezellen. De reden (of het smoesje van de makers): hij veroorzaakt graag wat chaos, en denkt dat twee simpele Amerikaanse toeristen meenemen naar de villa van pa Malcolm (Terrence Stamp) daar wel voor zal zorgen. Gelukkig wordt daar verder niet op ingegaan. Eenmaal op het feest is de avond nog vrij jong, als pa als in een Cluedo-spel wordt vermoord, net op het moment dat hij z’n nieuwe testament wilde tekenen en het licht ineens uitvalt…
Cliché olé olé
Yes, toen Luc Besson (als schrijver-producent) zo cultureel ongevoelig was in bijvoorbeeld Taken 2, toen zeek ik hem best stevig af, vanwege z’n ‘lopendebandfilmmaken’. Hier voelde ik die neiging helemaal niet, maar dat komt vooral doordat de film vanaf de eerste scène al laat voelen: neem niets echt serieus, want dan geniet je niet. Bessons films zijn té zelfverzekerd, waardoor ik ze serieuzer beoordeel, denk ik.
Maar bij Murder Mystery vond ik alle simpelheid goed te pruimen, dus dat het beeld dat ze van Spanje scheppen nogal achterhaald blijkt, dat past wel bij hoe ik Amerikanen zie: cultureel niet al te goed op de hoogte van hoe de wereld aan deze kant van de plas is, dus hun beeld daarvan is ook heerlijk makkelijk/simpel. En dat is hier ook juist de setting: de opvallende aanwezigheid van onze ‘helden’ is ook een item in het verhaal. Zo erg zelfs, dat de overduidelijk overdreven inspecteur De la Croix (ik verwachtte bijna dat ze zouden gaan lachen om die simpel ‘gekozen’ naam) hen ook direct en alleen als verdachten van de moord ziet. Waarna ze dus zelf op onderzoek uit moeten, terwijl Audrey onderweg ook nog ontdekt dat Nick tegen haar gelogen heeft over z’n werk…
Ja ja en ja: zoals je ziet zijn alle cliché-formule-puzzelstukjes aanwezig.
Cast & crew
Dat het uiteindelijk allemaal toch best goed werkt, komt vooral doordat Sandler en Aniston vrij makkelijk de underdogs spelen, die al snel ergens way over their heads bij betrokken raken. En als je jezelf al niet al te serieus neemt, dan krijg ik als recensent ook minder de neiging om écht kritisch te zijn? Het roept iets van mededogen op, en als je dan hun lol op de set ook nog door alles heen voelt, dan verdwijnt mijn kritiek wel eens als een stresserige deadline tijdens corona, als sneeuw voor de zon.
Naast Sandler en Aniston hoeft niemand zich echt in te spannen, en dan voel ik weer een vergelijking met Knives Out opkomen: de rollen neigen in Murder Mystery af en toe wel lichtjes naar over-acting, maar het wordt nergens zo ‘klucht-achtig’ als in die Rian Johnson-film. En dat werkte voor mij wel. Zo hield David – Little Britain – Walliams zich volgens mij zelfs in, net als Dany – Bienvenue chez les Ch’tis – Boon in de rol van De la Croix. Terence – Superman, The Limey – Stamp heeft maar een klein rolletje, maar heeft eenzelfde screen presence als bijvoorbeeld Rutger Hauer en John Gielgud hadden. Gemma Arterton heeft een makkelijke rol als sexy actrice, terwijl je Tony award-winnaar John Kani mogelijk herkent als T’Chaka in Black Panther en Captain America: Civil War.
Yes, regisseur Kyle Newacheck weet volgens mij ook wel waar ie goed in is, en waar ie beter af kan blijven. Ik wist helemaal niet, dat hij samen met z’n mede-acteurs ook de schrijver-regisseur van de serie Workaholics was. Hij heeft op IMDb zelfs bijna drie keer zoveel regie-credits als acteercredits, al zijn dat veelal korte films of videoclips (o.a. voor Childish Gambino!!). Hier heeft ie het schrijven overgelaten aan James Vanderbilt, die een vrij ‘veilige’ studioschrijver lijkt te zijn. Hij werkte eerder bijvoorbeeld aan de scenario’s van David Finchers Zodiac, maar ook aan simpelere films als The Amazing Spider-Man (en deel 2), White House Down en Independence Day: Resurgence. Inderdaad, niet echt hoogvliegers, maar ik moet jouw verwachtingen ook niet al te hoog maken…
Final credits
Want ondanks dat deze film volgens mij het beste werkt met lage verwachtingen, zette Murder Mystery vorig jaar juli een Netflix-record, door meer dan 30 miljoen kijkers in de eerste drie dagen te trekken. Enige echt opvallende is eigenlijk, dat ik tot voor kort helemaal niet van deze film gehoord had. Nu ben ik sowieso niet meer 100% op de hoogte van alle releases (daarvoor bieden de online diensten teveel verschillende release-opties), en mogelijk is dat bij Murder Mystery maar goed ook. Met hoge verwachtingen had deze zeker tegengevallen, net als wanneer ik hiervoor speciaal naar de bioscoop zou zijn gegaan…
Maar nu zo tijdens de coronacrisis, wanneer ik af en toe nog amechtiger op zoek ben naar vluchtmogelijkheden, bood Murder Mystery precies waar ik op hoopte: een lekkere vermakelijke film, die net zo snel weer vergeten mag worden, maar niet voordat ik er deze vrij soepele recensie over kon schrijven…