While We’re Young (2014)
Dat films van Noah Baumbach vergelijkingen met Woody Allen oproepen is niet echt ‘nieuws’, want vooral z’n meest recente films (Frances Ha en Greenberg) passen behoorlijk goed in ‘Allens wereld’. En zo is het ook met While We’re Young, alhoewel ook deze film wat minder dat ‘zeurderige’ van Allen heeft. Over een stelletje dat halverwege de 40 nog altijd denkt ‘jong’ te zijn, maar zich ook ontzettend herkenbaar afzet tegen ‘de jeugd van tegenwoordig’. Maar juist in de afhandeling van die afzetting zat iets wat zó herkenbaar was voor mij dat de film me meer aan het denken zette dan ik vooraf verwachtte. Naast dat de film ook een grappige en mooie kijk geeft in de interessante wereld van documentairemakers en artiesten in New York City én ie dus een soort ‘zelfverbeterende’ maatschappijkritiek bevat. Goede film!
Het verhaal
Josh (Ben Stiller) was ooit een zeer veelbelovend documentairetalent, maar hij werkt eigenlijk al veel te lang aan z’n laatste documentaire. Hierdoor raakt z’n relatie met Cornelia (Naomi Watts) wat in het slop, waarbij nog komt dat Cornelia’s vader Leslie (een behoorlijk oud geworden Charles Grodin) op het punt staat gelauwerd te worden voor zo’n grote en authentieke documentaire-oeuvre en daar dus ook nogal wat onderhuidse schoonvader-schoonzoon-rivaliteit heerst. Als een jong stel hipsters, bestaande uit Jamie (Adam – Inside Llewyn Davis, TV’s Girls – Driver) en Darcy (Amanda Seyfried), interesse in Josh’ werk toont, is dat precies wat Josh’ zelfvertrouwen op dat moment nodig heeft. Het ‘oudere’ stel gooit zich vol in de vriendschap met deze moderne hippies, wat tal van leuke en confronterende situaties oplevert (waarin die eerdergenoemde (maatschappij)kritiek verborgen zit, maar ook een hilarische ayahuasca-sessie), totdat Jamie’s eigen ambitie om een documentaire te maken dat zelfvertrouwen weer flink aan het wankelen brengt…
Minder ‘zeurderig’ dan Allen
Woody Allen beschuldigen van ‘zeurderigheid’ is natuurlijk veel te makkelijk, en daar doe je die master of cinema ook behoorlijk tekort mee. Toch begrijp ik het wel als je zijn films niet helemaal trekt, ook al is dat mogelijk omdat ze juist té herkenbaar en/of menselijk zijn. Baumbachs films spelen zich echter wel af in hetzelfde ‘universum’, maar mogelijk doordat Baumbach wat jonger (en misschien ook wat luchterig) is dan Allen, zullen zijn films waarschijnlijk meer mensen aanspreken. In elk geval een groter deel van het jongere publiek. En mogelijk kan ik me ook wel wat beter identificeren met karakters in zijn films omdat Baumbach nog geen vijf jaar ouder is dan ikzelf. Wat waarschijnlijk ook de reden is dat ik While We’re Young best leerzaam was, zeker in de manier waarop zeuren over ‘die jeugd van tegenwoordig’ genuanceerd wordt.
Crew & cast
Baumbach viel mij als eerste op met het best pijnlijk prachtige The Squid and the Whale, waarna hij met Margot at the Wedding niet alleen Nicole Kidman een podium gaf om op te schitteren, maar ook toonde dat Jack Black ‘goed’ kan acteren. Daarna maakt hij veel indruk met de eerdergenoemde Greenberg en Frances Ha, terwijl hij ’tussendoor’ ook nog de scenario’s schreef van films als The Life Aquatic with Steve Zissou, Fantastic Mr. Fox én Madagascar 3 (!?). En waar Baumbach eerder veelvuldig met z’n vriendin Greta Gerwig werkte, ben ik eigenlijk wel ‘blij’ dat zij nu niet kon, want in de rol van Darcy past Amanda – Mean Girls, Lovelace – Seyfried in mijn ogen een stuk beter. Gerwig is toch wat ‘groter’ en minder kwetsbaar, iets wat wel hoort bij Seyfrieds rol. Adam Driver herkende ik niet echt, maar de meiden waarmee ik deze film zag giechelden direct toen hij in beeld kwam, wat schijnbaar te maken had met z’n rol in de TV-serie Girls.
Ben Stiller lijkt – mede door z’n rollen in films als Zoolander, Meet the Fockers, Night at the Museum e.d. – vooral een komedie-acteur te zijn (iets wat hem hier overigens goed van pas komt), maar ik vind hem vaak een stuk beter in dit soort films. Zo was hij erg goed in bijvoorbeeld Greenberg, en dat is ie hier weer. Daarnaast heeft ie natuurlijk ook behoorlijk wat ervaring als regisseur (denk Tropic Thunder, Zoolander maar vooral The Cable Guy, Reality Bites (en een beetje The Secret Life of Walter Mitty)), dus hij begrijpt wel hoe film en komedie dient te werken. Naomi Watts laat een kant zien die ik nog niet echt van haar kende, die zeker in de hiphop- en ayahuasca-scènes naar voren komen.
En dat een ‘veteraan’ als Peter – Targets, The Last Picture Show – Bogdanovich als verteller te horen is, dat zegt natuurlijk ook wel wat over Baumbachs reputatie…
Final credits
Yes, ik vond While We’re Young niet alleen erg leuk, maar ook lichtjes confronterend en vooral herkenbaar, waardoor het zelfs een ‘leerzame’ film werd. Zeker niet voor iedereen, en ik verwacht dat ie vooral in filmhuizen zal gaan draaien (ik zag ‘m eerder al in Dublin). Maar de New York-setting, de bij vlagen hilarisch kritische blik op onze maatschappij (en op de verschillen tussen generaties en/of subculturen) en zeker ook het geweldige gebruik van een nummer van David Bowie zorgt ervoor dat deze film mogelijk niet in m’n top 10 van het jaar gaat komen, maar waarschijnlijk wel in m’n top 25.