Oz the Great and Powerful (2013)
Oz the Great and Powerful is prachtig gemaakt 3D-familievermaak met vele links naar die klassieker uit 1939 (wat het vervolg van deze film is), maar die mij toch ook wel ’n wat raar gevoel geeft. Allereerst vanwege ’n persoonlijke reden, omdat ik ’n motivatielaagje in het verhaal zag dat helaas niet afgerond wordt. Daarnaast heeft de film ’n “12 jaar en ouder”-leeftijdskeuring, waardoor degene die ik deze film écht wil aanraden ‘m niet kan zien. En ook al kan ik met wat moeite ‘meer’ vinden en zullen fans van de klassieker het heerlijk vinden om weer terug te zijn in het land van Oz, de film is wél gemaakt door Sam – Evil Dead, Spider-Man – Raimi, en juist zijn heerlijke ‘rellerigheid’ van weleer ontbreekt nogal…
Het verhaal
Allereerst moet ik natuurlijk bekennen dat ik het origineel qua verhaal wel ken, maar ik heb The Wizard of Oz uit 1939 nooit bewust gezien. Zelfs Michael Jacksons The Wiz uit ’78 heb ik nooit gezien. Maar dat even lichtelijk terzijde…
Oz the Great and Powerful begint in heerlijk 4:3-formaat zwart-wit in Kansas, aan het begin van de vorige eeuw. Oscar Biggs (“Oz” voor vrienden) is ’n nogal oplichterige goochelaar in ’n reizend circus, waar hij elke avond met tal van pre-Hans Klok-achtige trucs het publiek verbaast. Hij is echter ook ’n vrouwenverslinder, lomp voor z’n assistent en uiteindelijk ’n duidelijke phony, als ’n meisje in ’n rolstoel hem vraagt of hij haar ook kan genezen.
Als hij ’n verkeerde vrouw heeft verleid wordt het ‘m wat te heet onder de voeten en vlucht hij in ’n luchtballon, en net als Dorothy in het ‘origineel’ belandt hij via ’n tornado ineens in de widescreen-wereld en mega-kleurrijke wereld van Oz. Al snel lijkt hij de profeet waar ze jaren op gewacht hebben en begint het avontuur om de profetie uit te laten komen. Of toch niet..? Want waarom zijn er zoveel overduidelijke links tussen Oscars ‘echte’ wereld en de wereld van Oz..?
En precies vanwege deze links, gekoppeld aan het feit dat ik het klassieke verhaal niet ergens diep in m’n geheugen geprint heb, had vrijwel de gehele film ’n interessant ‘dieper’ laagje, want zou het verhaal niet gewoon volledig in Oscars hoofd zitten? En of dit in het originele verhaal ook het geval was met Dorothy weet ik niet, maar door die link naar iets van een mogelijke licht spirituele verlossing voor deze charlatan bleef ik behoorlijk lang extra geboeid. Zie overigens wel dat ik hiervoor “licht” typte hè…
Raimi
Natuurlijk kan ik mezelf nooit tegenhouden om te zoeken naar iets van extra scherpte of diepgang. Dan kan ik Raimi best wel zien als de tovenaar zelf, die het grote mainstream publiek met allerlei illusies wil doen geloven in ’n wat makkelijk moralistisch verhaaltje. En misschien wil Raimi hiermee wel ’n scherpte richting Hollywood als tovenaar tonen, maar als ik daar ga ‘graven’, dan graaf ik in digitale grond, en die is niet zo diep, ben ik bang…
Daarnaast verwacht je van Raimi toch wel wat meer spectaculaire goorheid, of in elk geval wat meer weird shit. Gezien die “12 jaar en ouder”-classificatie had dat ook best gekund, maar weet niet of dat vooraf Raimi’s bedoeling was. Want als hij had geweten dat de film door de ‘filmkeurders’ niet geschikt bevonden zou worden voor de kleintjes, dan had hij bijvoorbeeld die tocht door ’t dark forest een stuk groter, enger en langer kunnen (lees: “moeten”) maken. Nu lijkt het alsof hij op dat vlak toch voor de familiefilm ging, wat natuurlijk zijn goed recht is (ook al zullen échte fans van Raimi dat jammer vinden), maar dan zit die filmkeuring dus nogal in de weg, ben ik bang.
Complimenten
De film ziet er overigens wel prachtig uit. Mogelijk ’t grootste compliment dat ík kan geven is dat ik nergens door had dat ik naar ’n 3D-film zat te kijken, als in: de 3D leverde geen enkele keer irritatie op en de film was ook niet fletser dan de meeste 3D-films. En dat is nogal wat uit mijn mond/vingers. De overgang van 4:3 naar het ‘grootse’ widescreen- of zelfs IMAX-formaat werkt ook erg goed, en de vele links naar die klassieker uit 1939 zal velen ’n fijne terugkomst bieden naar het land van Oz. Ondanks dat er door allerlei irritante ‘legaliteiten’ geen elementen exact hetzelfde mochten zijn als in het origineel, maar dat terzijde.
Over de vele en kleurrijke karakters valt vrij veel te zeggen, maar wat vooral opviel was de cuteness van het porseleine meisje. Ze zag er niet alleen visueel geweldig uit, maar haar schattigheid zorgde er voor dat zelfs één van m’n buurmannen z’n biologische klok voelde tikken volgens mij ;).
Discount-Brando-act
Op acteervlak was het natuurlijk geweldig om good ol’ Bruce Campbell te ontdekken, alhoewel ik ‘m mogelijk veel later ontdekte dan ik toe wil geven. Verder is Mila Kunis in het eerste deel van haar rol werkelijk ongelooflijk prachtig mooi, is Rachel Weisz perfect gecast als één van de wat meer evil zussen en zit Michelle Williams tegen het té perfecte aan, als in: door haar engel-achtige voorkomen en spel past haar rol qua geloofwaardigheid bijna niet meer. De overige rollen zijn wat te vlak om serieus te bespreken.
Dan blijft James Franco natuurlijk nog over, die de titelrol op zich nam. En daar wringt de spreekwoordelijke schoen mogelijk het meeste. Franco moet namelijk op gaan letten dat hij in dit soort rollen niet teveel lijkt op die gast die nogal stoned-ogend ’n paar jaar geleden de Oscars presenteerde. Zo kwam ’n inspirerende speech die hij moet houden in de film eigenlijk niet echt over. Hij moet in dit soort rollen niet teveel achterover leunen, want zijn standaard uitstraling is niet energiek genoeg. Misschien valt dit juist op omdat hij in z’n energieke stand wél geweldig is. Denk aan 127 Hours en het aankomende Spring Breakers. Maar als iemand anders het beter verwoordt dan ik ben ik de flauwste niet, dus hier ’n quote van één van m’n recensie-helden, Andrew O’Hehir: “I can tell he made all sorts of acting-school decisions about this character, but I don’t think we needed his introspective, discount-Brando act when it came to playing the Wizard of freakin’ Oz.“. En wat dus vooral jammer is aan zijn acteren: het verhaal geeft zijn karakter dus wel genoeg interessante opties.
Overigens was Robert Downey Jr. de eerste keus voor de rol, maar de reden waarom hij is afgevallen weet ik niet. Mogelijk werd hij toch ‘gewoon’ te oud bevonden voor de rol, of zou men ’t gevaar ingezien hebben dat z’n rol dan teveel op die van Sherlock Holmes zou hebben geleken..?
Final credits
Ondanks dat ik de gehele film dus wel geïnteresseerd was door dat ‘diepere’ motivatielaagje, dat uiteindelijk niet naar mijn wens maar wel geheel passend in het universum van Oz werd uitgewerkt, vond ik het toch wel wat jammer dat ik na afloop niet het gevoel had dat ik naar ’n film van de maker van Evil Dead had zitten kijken, maar zelfs aan de cuteness van Wreck-it Ralphs avonturen in Sugar Rush moest denken. Als je Raimi echter niet kent en dus niet weet wat hij allemaal in z’n mars heeft/had, dan is en blijft Oz the Great and Powerful wel prachtig vormgegeven familievermaak. Waarbij het wel raar én jammer blijft dat ik mijn 8-jarige nichtje hier niet mee naar toe kan nemen…
Maar mogelijk is daarom het meest positieve aan deze film wel dat ik ontzettend veel zin heb om binnenkort die klassieker uit 1939 eens te kijken. En dat kan wel gewoon met m’n neefje en nichtjes, want die is wél geschikt voor alle leeftijden…