De Boekverfilming (1999)
Best een grote verrassing dat ik deze film ‘gewoon’ in m’n DVD-kast had staan en nog nooit gezien had. Deze tweede film van Eddie Terstall is namelijk een erg leuke zwarte ‘zedenkomedie’ over de Nederlandse/Amsterdamse filmwereld, en ik vraag me dan ook best hard af waarom ik ‘m niet in 1999 of 2000 zag, toen deze film net uit kwam. Nadja Hüpscher won overigens een Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol als één van de drie auditanten in deze film. Raar trouwens dat Dirk Zeelenberg nog eens niet genomineerd was voor zijn hoofdrol, want ik heb weinig Nederlandse acteurs zo goed in hun rol zien passen als hij dat in deze film deed…
De film gaat overigens letterlijk over de verfilming van een boek van één of andere hysterische schrijfster. Ik volg de literaire wereld te weinig om te weten of dit personage gebaseerd is op bv. een jongere Heleen van Royen, maar ik verwacht dat – net als de rest van de karakters – de rol wel ietwat over-the-top is neergezet. Het verhaal dat verfilmd moet worden gaat namelijk over een feministe die eerst een lesbische relatie heeft, maar die scene ook te benauwend vindt, besluit om een heteroseksuele relatie te beginnen en daarna het kind dat daaruit volgt in een (letterlijk) hutje op de hei op te gaan voeden.
De filmrechten van het boek zijn op de avond van de uitreiking van de Gouden Kalveren gekocht door Matthijs van Heijningen Sr. (de vader van Jr., die onlangs in Hollywood de The Thing-prequel/remake maakte), die direct de jonge regisseur Lars Schumann jr II (Zeelenberg) weet te strikken voor de regie. Dit gebeurt allemaal al voordat de film overigens begint, want de hoofdmoot van de film wordt gevormd door ’t lange castingproces dat Lars samen met casting director Bob Kop (real life casting director Job Gosschalk) organiseert, en waar hij dus drie vrouwen voor ‘onderzoekt’.
Deze drie vrouwen – Nadja Hüpscher, Femke Lakerveld en Alette Dirkse – hebben natuurlijk allen hun eigen problemen, waardoor Lars’ tactiek ook bij alle drie verschillend is. Want eigenlijk lijkt Lars ook vooral ’t bed in te willen duiken met de dames, wat ervoor zorgt dat hij bij elke dame een andere techniek toepast. En waar je vooraf denkt wel te weten met wie ’t zeker wel en met wie ’t zeker niet gaat lukken, daar bevat de film aardige verrassingen.
Ik zal de problemen van de vrouwen niet bespreken, want dan gaat deze recensie te lang worden, maar ze zorgen er voor dat de film ook behoorlijk rijk gevuld is. Vooral een jonge Najib Amhali toont z’n acteertalent (wat hij dit jaar ook verrassend liet zien in Doodslag), terwijl ik wel begrijp waarom ik nooit meer iets heb gehoord van Ivor Kortenbach, want zijn irritante aanwezigheid was slechts voor een paar procent functioneel, en kwam volgens mij vooral door z’n ontbrekende acteertalent.
Maar de acteurs die er voor mij wel positief uitsprongen zijn dus miss Hüpscher en vooral Dirk Zeelenberg. Hij speelt de egocentrische, maar toch sociale, de vrolijke maar ook af en toe meelijwekkende regisseur echt geweldig, if you ask me. Het ene moment wil je ‘m de kauwgom wel uit z’n bek slaan, terwijl je op een ander moment ook wel weer kunt begrijpen dat de dame in kwestie onder de indruk is van ‘m. Hij wisselt zo goed tussen de verschillende types die hij bij de verschillende dames ‘opvoert’, dat je bijna ’t gevoel krijgt alsof je letterlijk naar meerdere rollen aan ’t kijken bent.
Dat dat allemaal zo goed werkt is natuurlijk een grote verdienste van Eddie Terstall, die samen met Robert Jan – Zusje – Westdijk ook een lekker droge cameo heeft. En zo zitten er nog flink wat meer cameo’s in van bekende koppen, maar dat laat ik een verrassing voor je. Ik wil vooral Terstall complimenteren. Niet alleen met z’n regie, waar mij geen ‘regiefouten’ in opvielen, maar zeker ook met z’n strakke dialogen die vrijwel allemaal zo spot on zijn dat ik meerdere keren verrast was en heel hard glimlachte.
Yes, De Boekverfilming is zeker een aanrader, waar je het grote talent van Terstall – dat natuurlijk culmineerde in Simon – duidelijk voelt. Daarnaast bevat de film een ‘kwajongensstrekerigheid’ die ik wel wat mis in de Nederlandse cinema de laatste tijd. Kan iemand Terstall duidelijk maken dat hij weer terug moet naar dit soort films..?