Taped (2012)
Taped is een aardig thriller-drama met een paar sterke scènes, een over het algemeen goede sfeer en aardige spanningsboog, een paar acteurs die mij wel overtuigden van hun kwaliteiten, maar toch is ook deze Nederlandse film wat aan de korte kant. En dat zorgt ervoor dat er ook af en toe wat short cuts worden genomen die in een iets ruimer opgezette film beter hadden kunnen worden uitgewerkt.
Maar ik vond Taped zeker niet tegenvallen. Qua expositie krijg je als kijker de kans om ook zelf wat dingen in te vullen, ondanks het gebruik van een videocamera als spreekbuis voor de twee hoofdrolspelers. Die hebben Johan (Barry Atsma) en Saar (Susan Visser) namelijk van hun dochter meegekregen om verslag te doen van hun vakantie naar Argentinië, wat al snel een laatste redmiddel blijkt om hun huwelijk nog te redden. Tot een derde van de film is het dan ook een relatiedrama over twee mensen die uit elkaar zijn gegroeid. Ze praten dan af en toe letterlijk ín de camera, en spreken zo met hun dochter over de gebeurtenissen op vakantie.
En het gaat niet goed met hun relatie. Na een aantal pijnlijke scènes in iets wat overigens het paradijs lijkt (waar ze ooit hun dochtertje verwekten), besluiten ze uit elkaar te gaan. Net voordat ze op het vliegveld aankomen filmen ze echter per ongeluk een politieagent die een verdachte executeert, en dan slaat de film van een relatiedrama om in een thriller. Een gedurfde omslag, maar hij werkt wel. Dat de opvolgende gebeurtenissen daarna hun beslissing weer beïnvloeden kun je ongeloofwaardig vinden, maar ik kan me ook voorstellen dat als je in een levensbedreigende situatie terechtkomt, je je leven weer op een andere manier gaat zien. ’t Probleem is echter dat ook deze film niet genoeg tijd lijkt te nemen. Het ongeloofwaardige had namelijk in een iets ruimer verhaal weggenomen kunnen worden. Maar het is iets dat ik laatst ook al bij Doodslag opmerkte (die overigens een stuk beter en interessanter is hoor): neem eens iets meer tijd om het verhaal te laten ‘ademen’.
Ik zal niet vertellen wat er precies gebeurt nadat ze de moord filmen, maar ik zat af en toe wel op ’t puntje van m’n stoel. Dat de mooie locaties van ’t begin worden omgeruild voor grauwe fabrieksterreinen past dan misschien wel een beetje in ’t verhaal, maar ik dacht bij een ziekenhuisscène ook even dat er mogelijk geen budget was om in ’n écht Argentijns ziekenhuis te filmen, en dat ze een verlaten ziekenhuis hadden heringericht. Mogelijk zijn de ziekenhuizen in Argentinië wel niet zo schoon en ‘luxe’ als hier, dat kan natuurlijk ook, maar ik kreeg ’n beetje ’t gevoel dat bepaalde zaken nét niet 100% zijn geregeld. Ook dat kan komen door een bepaalde ‘haast’ in het productieproces, wat ook de te korte speelduur kan verklaren. Zou het een trend zijn in Nederlandse films: té compacte films maken..?
Taped is dus een ‘okay’ film, gemaakt door een interessante regisseur, maar het is geen must om ‘m in de bioscoop te zien (ook al zat de zaal bij Pathé wel voor 90% vol!). Ik denk dat de wat lagere verwachting die je hebt bij ’t huren van een DVD wel eens positief kan zijn voor je beleving van deze film.