Megamind (2010)
De trailer en aanwezigheid van Will Ferrell gaven de doorslag, en gisteravond zag ik Megamind, van de regisseur van Madagascar. Ik heb me boven verwachting vermaakt met een leuke animatiefilm met voldoende fun voor de kids, maar ook een paar leuke verwijzingen die het voor volwassenen ook goed te behappen maken. Ideaal om met je zoon, dochter, neefje of nichtje te kijken dus. En er zit zelfs een mooie boodschap in…
Megamind wordt als baby in een ruimtecapsule en nét op tijd van z’n thuisplaneet weggezonden, omdat die op ontploffen staat. Helaas gebeurt dat op een naburige planeet ook, en het jochie dat daar van weggeschoten wordt is nét iets cooler, en heeft behoorlijk meer geluk met z’n landingsplaats op aarde. Megamind wordt opgevoed in een gevangenis, waar hij natuurlijk een compleet verkeerd beeld krijgt van wat goed en slecht is. Hij wordt dus erg goed in het slecht zijn, maar heeft ie ooit een keuze gehad?
Jaren later is Megamind vooral erg ‘evil’ geworden en heeft z’n nemesis zich Metroman genoemd, ‘protector of Metro City’. Hij is de grote held, en iedereen aanbidt hem. Behalve Megamind natuurlijk, die er alles aan doet om hem te verslaan. En dan ineens lukt dat ook, nogal verwoestend…
Ja, dat was een onverwachte wending in ’t verhaal. Metroman – met de stem van Brad Pitt – is dood en de hele stad vervalt vrij snel tot een depressieve post-apocalyptische hel. Zelfs verslaggeefster Roxanne (Tina Fey) geeft alle hoop op. En Megamind is natuurlijk de gelukkigste persoon op aarde, toch? Nee, want zonder tegenstander is het allemaal maar saai. En toen moest ik ineens effe aan Shyamalans Unbreakable denken, waarin de noodzaak van een held voor de ‘bad guy’ onontbeerlijk is. Maar dat niet iedereen zomaar een held wordt, blijkt wel uit de rest van de film.
Inderdaad: er wordt een thema als “waar komt ‘het kwaad’ vandaan?” aangehaald. Natuurlijk wel op een makkelijk te behappen manier, maar toch, ik vind het noemenswaardig. Dus…
Als je zin hebt in een leuke animatiefilm, die nergens irriteert, waarin vooral Will Ferrell (en Tina Fey) goed op dreef is, maar waar ook de overduidelijke link naar Superman heerlijk wordt uitgebuit en -gemolken, dan is Megamind zeker wel de moeite waard.